Afgelopen weekend was de Skoda Velodom 2015, de 99e editie van Rund um Köln, de thuiswedstrijd van ons NRW-team.
Een race in de stad, waarmee men zeer verbonden is, is natuurlijk altijd iets bijzonders en dus was het niet alleen het aangekondigde zeer goede weer op de racedag dat voor het zogenaamde kleine beetje extra motivatie zorgde.
We waren vooral blij dat delen van ons team uit Thüringen, Saksen en onze Stefan uit Berlijn op vrijdagavond arriveerden.
Zo hadden we zaterdag genoeg tijd om onze teamgenoten en vrienden onze mooie stad Keulen te laten zien. Ik denk dat het erg leuk was voor alle betrokkenen.
Nadat de rest van de teamleden uit Beieren in de middag waren gearriveerd, was het tijd voor ons verplichte uitstapje, gecombineerd met het ophalen van de startpapieren. Dus reden we stroomopwaarts langs de Rijn via Rodenkirchen en Wesseling rustig richting Bonn en weer terug. Op een stralende zomeravond hadden we het diner in het Italiaanse restaurant aan de Rijn echt wel verdiend.
Zoals gepland werd zondagochtend om 9 uur het startschot gegeven voor de race over 30 km door het Bergisches Land.
De race zou voor mij een nogal vreemd verloop krijgen, helaas ook door een paar valpartijen. Maar dit geeft mij de mogelijkheid om te rapporteren vanuit het standpunt van een helper.
Deze keer iets verder terug in het startblok opgesteld, in een extreem hectisch en opgewonden deelnemersveld, helaas, na een goede kilometer bij de ingang van de Rheinufer-tunnel voor ons, was er een zware valpartij, waarbij ik helaas viel Stefan en Bernd net achter de liggende renners aan. Daniël kreeg het wat moeilijker omdat hij helaas ook ten onder ging. Maar iedereen kon de reis voortzetten en dus was het nu tijd om onze speerpunten weer snel naar voren te brengen. Dit lukte tot nu toe best goed, maar kort nadat we de kop van het veld hadden bereikt, kwam ook Stefan ten val en moest hij eerst van fiets wisselen met Manfred, wat natuurlijk niet de goedkoopste oplossing was vanwege de afwijkende afmetingen, maar het was Helaas, het kon op dit moment niet anders.
Samen met Alex naar voren, hoorde ik Stefan van achteren roepen dat hij mijn fiets nodig had, dus ik stopte in een mum van tijd, veranderde van fiets en nu zat ik op een veel te grote fiets (die van Manfred), maar in die ene dat Stefan en ik dezelfde instelling rijden, wist ik dat een van onze sterkste rijders goed werd verzorgd en nog steeds vooraan in de race reed. Dat was in het begin het belangrijkste.
Ik vervolgde mijn reis als een kleine jongen op papa's enorme fiets, en dus maakte voor mij persoonlijk de eerste nadering van Bergisch Gladbach Sand een einde aan elke kans om weer een beslissende rol in de race te kunnen spelen.
Natuurlijk is het finishen van de thuisrace op de een of andere manier nog steeds een erezaak.
Dus besloot ik deze optie open te laten en wachtte op Manfred (op Stefan's veel te kleine fiets :-), langzamer rijdend.
Na kort overleg en het positieve antwoord op mijn vraag of de fiets nog redelijk berijdbaar was, hebben we besloten om langs een grotere groep te rijden om voor deze groep van fiets te wisselen in het zand en dan de race te starten met deze groep om naar het einde te rijden. Dus Manfred had zijn fiets terug en ik had in ieder geval een geschiktere, zij het met een paar blessures.
Nadat Manfred en ik vervolgens in deze groep de tocht vervolgden en in Forsbach ook linksaf sloegen de Bergische Runde op en niet naar Keulen, wist ik op de Hoffnungsthal-klim weer naar voren te ontsnappen en werkte ik me van groep naar groep, als alleen om trainingsredenen en een erezaak :-).
Onderweg ontmoette ik veel bekende gezichten en vrienden uit de regio, maar ook lotgenoten van andere teams met vergelijkbare rollen in hun teams. We hielpen elkaar een beetje en daardoor kwam ik wat laat in Keulen aan, maar er wachtte een mooie beloning.
Met Ronny Freiesleben zorgde ons team voor de dagwinnaar uit een topgroep van zes. Met de sterke 6e plaats van Christoph (sprint van de achtervolgende groep), Alex op de 7e en Stefan op de 10e wonnen we ook het ploegenklassement van de dag en zijn nu de leiders in het ploegenklassement in het GCC.
Dus nogmaals, de inzet was het waard voor ons als helpers.
Het was weer een geweldig raceweekend en ik deed voor het eerst mee aan een race met drie verschillende motoren :-).
Nu gaat de GCC een langere pauze nemen tot 25.07 juli. gaat op de Nürburgring verder met de zwaarste race van het seizoen.
Tot die tijd, met vriendelijke groet,
Jouw Tomas.