We hadden verwacht dat het moeilijk zou zijn... en het bleek moeilijk te zijn. Het is geen geheim dat de race rond het natuurlijke circuit van Schleizer een van de meest veeleisende en selectieve binnen de GCC is. Met zijn talloze "giftige" hellingen en de bochtige, snelle afdalingen op soms smalle paden, vraagt hij alles van de chauffeurs.
Precies om 9 uur viel het startschot op deze – gelukkig – droge zondagochtend. Meteen tijdens de opwarmronde van het circuit waren er hectische gevechten om posities om zo frontaal mogelijk te zijn in de daaropvolgende, smalle door de stad. En deze rijstijl moet de hele race worden voortgezet. Men moest tevergeefs hopen op ontspannen racefasen.
Talloze snelheidsverhogingen, vooral op de beklimmingen, grotendeels veroorzaakt door ontsnappingspogingen van verschillende coureurs en teams, zorgden ervoor dat de kopgroep snel kleiner werd. Dus na de eerste van 3 ronden waren er slechts ongeveer 50 coureurs die in het voorste veld konden blijven. De grote teams als Strassacker, Bürstner en Leeze waren goed vertegenwoordigd en ook daar konden we ons vestigen met 6 Merkur-coureurs - waaronder Friedrich Schweizer en Stefan Räth.
Ondanks enorme inspanningen om een van onze jongens in een ontsnappingsgroep te plaatsen of zelf een groep op te richten, waren de gaten meestal van korte duur en sloot het veld zich weer dicht.
Zo'n 4km voor de finish werd het pas echt spannend. "De korte, pittige klim zou wel eens de laatste kans kunnen zijn voor een ontsnappingsgroep", dacht de meerderheid van de overgebleven renners, vooral omdat de laatste meters naar de finish bijna uitsluitend bergafwaarts gaan. De nadering van de afslag naar het smalle, bergopwaartse bospad was dan ook zenuwachtig en gespannen.
We zaten goed gepositioneerd en het tempo ging omhoog. Even dacht ik dat er een splitsing zou komen: "Misschien bungelen er een paar en komen we er wel overheen met 5 of 10 renners". Maar waarschijnlijk gooide iedereen zijn laatste graan in de weegschaal en aan het einde van de bospassage was het veld weer een ononderbroken rij.
Daarna was het duidelijk: het wordt een sprintfinish. Het ging een dal in, waarna we met hoge snelheid het raceparcours opdraaiden. Vanaf daar was de finish aan het einde van het lange, bergopwaartse rechte stuk al zichtbaar. Daar houdt mijn geheugen op... Ik was bezig mezelf te schoppen en te kwellen. Uiteindelijk wist Marek Bosniatzki (Bürstner) te zegevieren voor Christopher Heider (Strassacker) en onze Friedrich Schweizer in de eindsprint.
Onze algehele balans is gemengd. Toegegeven, we hadden de race graag gewonnen, al hebben we met Friedrich natuurlijk wel positieve accenten kunnen leggen op 3 en 2 andere top 10 plaatsingen. De race in Schleiz is en blijft een spannende en afwisselende klassieker....en we kijken uit naar weer een volgend weekend in Keulen.
Met dat in gedachten, tot ziens
jouw christen
Laat een bericht achter