Na mijn korte pauze wordt het EK in Chies d'Alpago/I mijn eerste wedstrijd. Ik kom met gemengde gevoelens aan. De afgelopen trainingen gingen erg goed en mijn lichaam en ik lijken fit te zijn. Toch ontbreekt het me na alle pech en problemen in de eerste seizoenshelft aan zelfvertrouwen. Ik probeer uit te kijken naar de race en de tijd met het nationale team. Ik heb het goed met de baan. Een bergroute met enkele steile klimmetjes. Ik eindig als 9e! Ik ben tevreden omdat ik voel dat ik op de goede weg ben om aan mijn prestaties te bouwen.
Nu is er geen tijd meer. De komende weekenden staan de twee overzeese World Cups in Canada en de USA al op de agenda.
Voor mij begint de reis op dinsdag van huis naar Parijs. Het teamhoofdkwartier bevindt zich op slechts enkele kilometers van CDG Airport. Ik zal daar een nacht blijven voor onze vlucht naar Quebec op woensdag! Ons personeel heeft het materiaal en onze fietsen alvast ingepakt en vliegt dinsdag al naar Montreal om alles klaar te maken voor ons rijders!
Na alle ontberingen van de reis van het EK van Chies d'Alpago/Belluno via Freiburg naar Parijs, lijkt de reis me erg lang. Onze vlucht vertrekt om 11 uur. Met een tijdsverschil van -30 uur landen we rond 6 uur in Quebec. Paspoort controle. Bagage ophalen. Twee van onze monteurs staan ons al op te wachten en brengen ons met de huurauto's naar de accommodatie. De reis duurt nog 13 uur! Eindelijk aangekomen bij onze appartementen. We zijn allemaal behoorlijk gesloopt. Het is al avond in Europa en we voelen allemaal de behoefte om nu naar bed te gaan. Dat zou natuurlijk geen goede manier zijn om in het ritme te komen. Door de korte termijn aankomst is er geen tijd voor een redelijke aanpassing! Het lichaam moet zo snel mogelijk wennen aan de tijdzone en het klimaat. We gaan wat eten en ik loop met mijn teamgenoten naar de baan. Gewoon om een indruk te krijgen van het zeer veeleisende en technische parcours, om wat beweging te krijgen en wakker te blijven!
Daarna krijgen we een massage van onze twee fysio's. Dit bevordert de regeneratie en verwijdering van gifstoffen uit de spieren. Diner. Ik ben zo moe dat ik geen honger heb! Ook in onze tijdzone is het nacht! We blijven op tot 21 uur. Daarna val ik als een baksteen in mijn bed. Ik sta om 30 uur op en voel me verrassend goed. Ontbijten en dan op naar de eerste routetraining op mijn BH-Bike Ultimate. Het is donderdag en mijn belangrijkste trainingsdag voor de komende wedstrijd. Ik ben een beetje nerveus over hoe ik de baan zal aanpakken en hoe mijn lichaam zal reageren. Mijn benen voelen geweldig aan en ik kan de baan goed aan. Kracht en concentratie zijn er. Ik krijg een goede flow en geniet echt van mijn fiets. Ik kan ook tegen de hitte en hoge luchtvochtigheid. Wauw wat een goede training. Na 7 uur ben ik terug bij onze accommodatie. douchen en eten. Massage. 's Avonds koken we samen. In totaal zijn we 30 coureurs, 3 mecaniciens, 6 fysio's en onze twee teambazen. Koken voor 3 personen is niet bepaald makkelijk en wordt dus elke keer weer een uitdaging!
De volgende nacht slaap ik niet goed. Hallo jetlag!!! Ik heb me de hele vrijdag niet goed gevoeld. Het is mijn hersteldag met een kort ritje op de weg. Ik kan niet echt genieten van de dag. De spanning voor het komende WK is er. Ik ben hier om een goede race te hebben!
Zaterdag ochtend. Vandaag is de voorlaaddag. Na de regenbuien van vrijdag is de baan met zijn vele steile stenen stukken erg glad geworden. Toch vind ik het prima. Na een startronde & een gewone ronde met een "cooldown" op de weg, ben ik na 1,5 uur klaar met trainen. Ik ben "Race Ready"! Laatste fietscheck door de monteurs. Als het op banden aankomt, gebruik ik onze nieuwe Michelin-prototypes.
Korte lunch. Ik probeer te ontspannen met goede muziek. De spanning en verwachting van de race zijn aanwezig. Goed gevoel! Ik realiseer me dat ik op de goede weg ben om mijn prestaties terug te krijgen! Korte massage. Diner. Slaap.
zondagmorgen "Raceday" en mijn verjaardag. Met startnummer 30 sta ik na de opwarmfase in de startblokken. De "oproep" begint over een paar minuten. De spanning is enorm aan de startlijn! Het is nerveus en hectisch. Elleboog aan elleboog wachtend op het startschot. Dan valt deze. "Race is begonnen"!!! Op de geasfalteerde weg in de eerste klim probeer ik posities goed te maken, want met de 30 heb ik geen goede uitgangspositie! Zoals altijd zijn de gevechten om posities erg agressief! Een val voor mijn neus, die kan ik nog net ontwijken. Ik probeer het gat naar voren zo snel mogelijk te dichten! Dat kost energie. De eerste klim in de reguliere ronde is zo steil en smal dat slechts ongeveer de eerste 15 renners het op hun fiets aankunnen. Achter de file en hardlopen! Dat kost tijd! Verdomd! Ik blijf kalm en gefocust. Ik voel dat mijn lichaam sterk is! Tijdens de race maak ik de ene plaats na de andere goed. Helaas sluipt de kleine handicap die mijn linkerpedaal niet echt verhelpt naar binnen. Dat is niet geheel zonder risico op dit zeer technische circuit. Op sommige plaatsen moet ik even van de fiets springen. Ik eindig gelukkig als 13e. Een van onze twee fysio's verwelkomt me daar. Korte verfrissing en dan gaan we naar de teamtent. Opfrissen.
Beweging. Korte uitstap. Ik weet dat er vandaag meer zouden zijn geweest. Maar ik wil niet aan de handicap denken, maar het goede gevoel behouden. Ik ben gewoon opgelucht dat ik het gevoel heb dat ik weer in de running ben! Met een 9e plaats op het EK en het resultaat van vandaag heb ik de B-norm voor de Olympische kwalificatie behaald. Ik kijk nu al uit naar het komende WK in Windham / USA. Mijn doel is om terug in de top 5-10 van het WK te staan!
's Avonds verrast mijn team me met een klein verjaardagsfeestje. Ik ben er erg blij mee en geniet van de avond. Moe en voldaan val ik in slaap. Morgen beginnen we aan onze verdere reis naar Windham. De reis is gepland in twee etappes. Op maandagochtend gaan we een uurtje op de fiets om de benen vrij te maken. Dan pakken we in en de reis begint. In Quebec maken we een korte stop voor de lunch. Daarna naar Montreal voor een overnachting. De reis duurt langer dan gepland. We komen 's avonds aan en gaan direct aan tafel met een korte wandeling. Slaap. En dan gaat het de volgende dag naar Windham. Vanaf Montreal is het iets minder dan 1 uur naar de grens tussen Canada en de VS. De controles zijn daar heel streng. Na de eerste paspoortcontrole moeten we onze huurauto's achterlaten. Deze worden gecontroleerd met speurhonden en we gaan het hoofdgebouw binnen.
Vingerafdruk, foto, stempel in het paspoort..! Na ongeveer 45 minuten zijn we klaar. Dat ging verbazend snel! Afhankelijk daarvan moet u 1-2 uur rekenen voor deze ingangscontrole. JA, we zijn in de VS. De reis gaat verder over de eindeloze snelwegen door de groene natuur van de VS. We zien talloze vrachtwagens en ik geniet van de rit. tijd voor regeneratie.
In de middag bereiken we Windham. Ons team huurde een heel huis. Windham-chalet. 100 m van de startlijn - perfecte locatie. Ik hou er echt van om niet in een hotel te verblijven. We koken en leven samen, dat zorgt voor een goede teamsfeer en het is gewoon vertrouwder! Vandaag is geen training voor mij. Moe van de twee dagen reizen, verzamel ik mijn energie voor de training van morgen op de baan. Ik kijk er al naar uit. Deze nacht slaap ik slecht, weer een ander bed en een andere omgeving! Maakt niet uit.
Ontbijten en dan is het op naar de eerste afstandstraining. Ik vind de cursus erg leuk. Een lange klim met enkele zeer onritmische stukken. De afdaling is erg snel. Droge, losse grond over stenen doorgangen, wortels en weidedoorgangen. Alles erg ruw! Een vermoeiende en fysiek zeer zware cursus. Ik ben blij. Dankzij de resultaten op het EK en de laatste World Cup in Mont Sainte Anne heb ik mijn verloren zelfvertrouwen teruggekregen. Ik weet dat ik tot de besten op de berg kan behoren als alles goed gaat! Ik doe 5 ronden. Met een goed gevoel verlaat ik de baan en strek ik mijn benen op de weg. Vandaag was ik op de baan met mijn BH Ultimate Bike en de nieuwe Michelin Prototype 2.1 banden. De band is perfect voor dit circuit en mijn keuze voor de race is al gemaakt. Vanwege de zeer ruwe ondergrond is het belangrijk om een goed bandenvolume te hebben om met minder luchtdruk te kunnen rijden. Des te belangrijker bij een hardtail. Het prototype heeft een zeer goede rolweerstand en zijprofiel. Die heb ik nodig op de losse grond in de hoeken! Na de training geef ik mijn feedback door aan onze monteurs.
Daarna gaan we samen naar de coffeeshop hier in Windham. Motorrijders en medewerkers van andere teams zijn er 15 uur per dag te vinden! Geen ontspanning voor mij. Onze twee fysio's beginnen om 6 uur met de behandeling. Aangezien we met 3 renners zijn, heeft elke fysio 8 renners per dag. Ik geniet van de massage. Gewoon heel professioneel om een dagelijkse behandeling te krijgen. In de middag ontspan ik met goede muziek. De spanning voor het komende WK is er al. Ik heb mezelf het doel van de top XNUMX gesteld. Nogmaals, ik heb geen goede nacht. Vandaag weer een baantraining inclusief een snelle ronde! Mijn benen voelen erg goed aan. Ik ben klaar voor de wedstrijd! De rest van de dag is ongeveer hetzelfde als de dag ervoor. Vrijdag is mijn rustdag. Een uurtje onderweg om je benen te ontspannen. De fysio van het nationale team vergezelt me. Ontspannen. Koffietijd ontspannen.
Zaterdag Pre-Race Dag. Vandaag draait alles om het voorbereiden van het lichaam op de race van morgen. Ik kijk goed naar de startlus en ga dan de reguliere ronde in. Ik heb de afgelopen dagen genoeg rondjes gereden op het parcours en ik voel me "klaar om te racen"! Ik heb zin in de race van morgen! De laatste fietscheck door de monteurs en de laatste behandeling door de fysio's! Nu is het tijd voor mij om naar de startlijn te gaan! Ik luister bijna de hele middag naar muziek.
RACE DAG! Het ontbijt is zoals gewoonlijk havermout met banaan, groene thee en koffie! Om 10:15 uur begint mijn opwarmfase. Een uur voor aanvang. Ik voel me goed en vol verwachting! Om 11 uur worden we naar de startbox geroepen. De oproep kan beginnen. Met startnummer 29 heb ik nog steeds geen startpositie. Maakt niet uit! De laatste paar seconden tot het startschot staan we strak opeengepakt, elleboog aan elleboog! Mijn lichaam trilt van opwinding. 1 startlus & 6 ronden! Dan wordt het startschot gegeven. Ik trapte snel in mijn pedaal, maar werd door de voorste rijders wat opgehouden in mijn nogal achterste positie. Dan de kloof. Ik ga vol gas. Ik verzin de ene positie na de andere en ik behoor al snel tot de top 15. Door het stof heb je weinig zicht. Na de startlus start ik de eerste reguliere ronde op positie 12. Goed. Meteen bij de start verzon ik meer posities op de berg. Er wordt een ongelooflijk hoog tempo aangeslagen. Race is begonnen!
Ik probeer mijn ritme te vinden en mezelf op positie 7/6 te plaatsen! Sommige renners beginnen problemen te krijgen met de zeer hoge snelheid. Ik verhoog mijn tempo en ineens staan we samen op het hoogste punt van het parcours van plaats 2-6! Nu zit ieder van ons aan de limiet. wat een gevecht Ik ben in de running. Verlies een beetje in de afdalingen. Maar ik heb enorme druk op mijn KMC-ketting op de berg! 12 seconden op de 2e plaats. Zicht op de komende wedstrijd. Ik vecht, doe mijn best. Laatste ronde, de bel gaat! Stand 6 en een paar seconden naar stand 5! Ik wil het podium. Ik val zonder aarzelen aan en geef alles. Meter voor meter maak ik tijd goed en vecht ik voor deze podiumplaats. Bij de limiet gaan we bergafwaarts. Ik concentreer me zo goed als ik kan op de lijn, in de tussenliggende passages geef ik zoveel mogelijk druk als ik kan en wat mijn lichaam nog over heeft. Dan het laatste stukje bergop naar de finish. Ik kan het niet geloven: YEEEEEEESSSSSSSSSS Podium!
Ganzenvlees. Uitputting. gevoelens van geluk. Tranen. Ik ben klaar. Ga op de grond liggen en geniet gewoon van het moment! Na alle pech & problemen aan het begin van het seizoen, ben ik in de wolken! Ik heb wat tijd nodig om mijn emotionele chaos onder controle te krijgen. Een van onze twee fysio's staat aan mijn zijde. Ik kan eindelijk opstaan. Ik omhels hem en ik kan het nog steeds niet geloven. Ik moet meteen naar de podiumtent. Daar hebben we een paar minuten om ons op te frissen, om te kleden en schoon te maken voordat we het podium op worden geroepen. Ik geniet van elke seconde van deze momenten. Met kippenvel sta ik op het podium. Wat een ras! Misschien ben ik vandaag de gelukkigste bestuurder! Dank aan mijn geweldige team BH-Sr Suntour-KMC, mijn coach Robert Pintaric en aan IEDEREEN die in mij gelooft en achter mij staat! Met de resultaten van de Europese Kampioenschappen en de Wereldbeker in MSA heb ik de B-norm voor de Olympische kwalificatie voor Duitsland behaald en met mijn 7e plaats vandaag de A-norm en tegelijkertijd het beste resultaat tot nu toe voor de vrouwenkwalificatie !
Ik wil zo graag mijn derde wedstrijden in Rio spelen en daar zal ik voor vechten.
Maandagmorgen. De voertuigen zijn verpakt. We begeven ons naar Montreal naar het vliegveld. Vlucht naar Parijs. Rijd naar Fribourg. THUIS!
Laat een bericht achter