Doping in de (wieler)sport en de rol ervan
DR: Terug naar dopinggebruik. zou je het opnieuw doen
LA: Dat is een ingewikkelde vraag en mijn antwoord zal niet goed vallen. Als ik in 2015 renner was: Nee, ik zou het niet nog een keer doen omdat ik denk dat het niet hoeft. Maar als je me terug zou sturen naar 1995, toen het gewoon alomtegenwoordig was, zou ik het misschien nog een keer doen. Mensen willen dat niet horen.
DR: Maar is dat gewoon een eerlijk antwoord?
LA: Ja, dat is een eerlijk antwoord. Maar laat het me uitleggen.
Toen ik die beslissing nam, toen mijn teamgenoten en het hele peloton die beslissing namen... was het geen verstandige beslissing en het was een ongemakkelijke tijd. Maar het gebeurde.
Ik weet wat er gebeurde toen Lance Armstrong deed wat hij deed. Ik zag wat er gebeurde met fietsen tussen 1999 en 2005. Ik ben getuige geweest van deze groei. Ik heb de ontwikkeling van de fietsenindustrie meegemaakt. Ik weet wat er met Trek Bicycles is gebeurd, waarvan de omzet van $ 100 miljoen naar $ 500 miljard ging. Ik zag ook wat er met mijn foundation gebeurde. In het begin haalde ik geen cent op en uiteindelijk werden het er XNUMX miljoen, waar drie miljoen mensen van profiteerden. Moeten we dit allemaal gewoon schrappen? Ik denk niet dat iemand daar met 'ja' op zou antwoorden.
Ik zal je vertellen wat ik wil doen. Ik zou de persoon die deze dingen deed willen aderen. Niet dat hij het deed, maar hoe hij handelde. Hoe hij met andere mensen omging, hoe hij van alles gewoon een wedstrijd maakte. Dat mag op training en in de wedstrijd, maar niet op de persconferentie, een interview of zelfs maar in een persoonlijk gesprek. Ik zou hetzelfde doen met jou hier nu - daag je uit.
Deze persoon moest veranderen en mag niet terugkomen. Het is dus echt geen gemakkelijke vraag en ik wil eerlijk tegen je zijn. Het zal geen populair antwoord zijn, maar wat moest veranderen, was de manier waarop ik handelde.
DR: Kijk hier naar de gele truien aan de muur. Houdt u zich nog steeds aan de stelling dat het destijds eerlijke concurrentie was?
LA: Ja, dat doe ik. Maar die vraag zou je mijn concurrenten destijds moeten stellen. Vraag het maar aan Jan Ullrich of Zülle. Vraag het zeven jaar lang elk jaar aan de 200 chauffeurs.
DR: Maar ik zal zeggen dat het geen eerlijke wedstrijd was. Dat is het kernprobleem van doping, van EPO. Je hebt passende behandelingen en zeer goede artsen nodig om de juiste resultaten te bereiken. Het is allemaal erg duur. We weten dus niet wie echt de beste coureur was.
LA: Ik denk nog steeds dat het een eerlijke wedstrijd was, hoe triest het ook mag klinken. Ons systeem was vrij conservatief. Mijn eerste tourzege was nummer 181 en ik begon met een wildcard. Het was een klein team met een krap budget - het waren niet de New York Yankees. Uiteindelijk - oké, het was een enorm team. Maar dat is in de loop van de tijd gegroeid.
DR: Op de een of andere manier past dat niet helemaal bij de uitspraken van Usada over het "meest professionele en meest succesvolle" dopingsysteem.
LA: Klopt, maar het is ook niet waar. Lance Armstrong was niet de grootste valsspeler in de geschiedenis van de sport. US Postal had niet het meest professionele dopingprogramma. Je hoeft alleen maar te denken aan de verhalen over de voormalige DDR, West-Duitsland, de Turken of de USSR en ook wat er vandaag de dag nog steeds gaande is in de grote competities van de professionele sport.
Ik heb het begrepen. Travis Tygart en Usada hadden een boost nodig en deze woorden waren goud waard, vooral voor PR. Maar ze komen niet overeen met de waarheid. Ja, er is doping gebruikt, het was vies en een verschrikkelijke tijd. Maar deze koppen zijn niet de waarheid.
DR: Zal doping in de toekomst ook deel uitmaken van de sport?
LA: De verleiding om een kortere weg te nemen zal er altijd zijn. Zeker bij een evenement als de Tour de France. Het is ongelooflijk zwaar. Het is mooi, maar ook extreem moeilijk.
Ik wil hier niet de spelbreker zijn door te zeggen dat doping altijd zal bestaan, maar de verleiding zal er altijd zijn.
De sleutel is de omslag in denken die plaatsvond in 2006 – hoe duurzaam is die? Het zal op de proef worden gesteld. Is het niet via EPO, dan via XYZ of ABC, het maakt niet uit. Het zal op die manier komen en zal deze heroverweging op de proef stellen.
Die 200 mannen op de fiets, vormen ze een echte gemeenschap? Is er een consensus die zegt 'Nee, dope niet, ga weg'? Zo gaat het gebeuren. Er zijn maar een handvol schandalen nodig en de sport zit in grote problemen.
DR: Heeft deze heroverweging niet al plaatsgevonden? Heeft deze nieuwe cultuur zich niet al gevestigd?
LA: Zo ver is het nog niet, want de nodige structuren ontbreken. De UCI heeft heel weinig macht en ASO daarentegen heeft de touwtjes in handen. Dan zijn er de eigenaren van de teams die sponsorovereenkomsten hebben die nu minder dan drie jaar duren. En natuurlijk zijn er de renners die maand na maand, jaar na jaar fietsen.
Voordat er enige vorm van samenwerking, partnerschap en eerlijke winstdeling is, zullen er altijd stemmen zijn die zeggen 'Ik doe wat ik wil!'. Maar het is niet hopeloos, daar kunnen we verandering in brengen.
DR: Je bent veel sponsors kwijtgeraakt. Wat was de financiële rekening die u moest betalen voor uw gedrag? kun je een nummer noemen
LA: Misschien zou ik dat kunnen, maar maakt het uit? Het was veel, maar dat is mijn leven. Niemand zou medelijden met me hebben als ik 100 miljoen zou verliezen. Ik kijk naar de toekomst.
DR: U hebt een grote rechtszitting voor u wegens contractbreuk met de US Postal. Hoe zeker ben je hiervan?
LA: Daar ben ik niet bepaald zeker van. Er zijn twaalf juryleden die beslissen of US Postal 30 miljoen dollar schade heeft geleden. Maar ik geloof nog steeds dat u als sponsor baat heeft gehad bij de samenwerking.
Overigens ben ik trots op deze samenwerking. Ik ben trots op wat we hebben gedaan. Als je het in 1998 op straat bij de Posterijen aan iemand had gevraagd, had je waarschijnlijk geen positief antwoord gekregen. Zo ook met de medewerkers. Tussen 1999 en 2004 zag het er heel anders uit.
Er was voldoende bewijs dat geweld daar vroeger deel uitmaakte van het dagelijkse werk, een echte tragedie. Tussen 1999 en 2004 is daar geen bewijs meer van. Ze waren trots op wat ze deden en stonden in kranten over de hele wereld.
Ik heb er echt van genoten om voor deze mensen te rijden, het waren fijne mensen zowel aan de top als aan de onderkant. Ik weet niet wat die twaalf mensen daarvan gaan zeggen. Ik zal mezelf zo goed mogelijk verdedigen en wachten op het oordeel van de jury.
DR: U zei eerder dat we binnenkort klaar zullen zijn om de zaak in ieder geval een beetje af te sluiten. Sommige mensen zullen zeker beweren dat dat een verkeerd signaal zou zijn.
LA: En alle anderen? De duizenden die zijn vergeven? Moet je echt het goede voorbeeld geven? Als dat echt zo moet zijn, dan ben ik waarschijnlijk degene die eronder lijdt. Ik denk niet dat iemand dat wil, maar als de consensus echt is dat één persoon moet ophangen voor ieders daden, trek die strop dan maar aan.
Laat een bericht achter