Test Cannondale CAAD 12: Soms hoeft het beste niet duur te zijn - de beste aluminium racefiets bijvoorbeeld, die Cannondale volledig aanbiedt vanaf 1.599 euro. Als je het niet eens bent met de goedkope uitrusting, doe dan zoals wij en bouw het gewoon om en verander het in een individuele droomfiets. En dat heeft veel te bieden en nog meer potentie.
Vlakke stuuruitslag, korte bovenbuis en dus lange stuurpen: dat zijn de ingrediënten voor een traag rijgedrag gericht op rechtuitstabiliteit, en als je niet af en toe op meer wendbare racers zat, zou je er gemakkelijk aan kunnen wennen. Maar op een gegeven moment had de auteur van deze regels genoeg van het trage rijgedrag bij het uit het zadel trappen en moest de BMC Granfondo aftreden als zijn favoriete fiets. Een arme student was blij met een koopje, en een paar weken lang was er een gapende leegte in de fietsenstalling die absoluut gevuld moest worden.
Het was vanaf het begin duidelijk: het moest weer een aluminium fiets worden, maar dit keer met een echt sportieve geometrie. Dus een steilere balhoofdhoek en een vrij lange bovenbuis, wat de 130 stuurpen overbodig maakt - het kalmeert het stuurgedrag iets te veel. Nog een pluspunt: routing in de trein, en natuurlijk moet het geheel ook redelijk licht zijn.
De lucht wordt al dun, vooral sinds de aluminiumboom die een paar jaar geleden begon, weer lijkt af te nemen: het "Smartweld" -frame van Specialized is niet meer op de markt en Canyon, Fuji en Trek waren er niet echt enthousiast over. De keuze viel dus op het frame dat al jaren toonaangevend is op het gebied van aluminium lichtgewicht constructie: de Cannondale CAAD, afkorting van "Cannondale Advanced Aluminium Design". Het eerste CAAD-raceframe was al in 1997 verkrijgbaar, toen nog "Made in USA". Ze staan nu op nummer twaalf en slaan de "11" over - en er valt zo weinig te verbeteren aan deze fiets dat je hem met vertrouwen kunt kopen in zijn derde jaar.
Cannondale CAAD 12-frame:
Het hoogtepunt van het aluminium frame is het lage gewicht van ongeveer 1.200 gram, waardoor de Cannondale CAAD12 gemiddeld slechts ongeveer 100 gram zwaarder is dan de carbonframes van complete fietsen in de 2.000 euro-klasse. Maar hoewel dit slechts een budgetversie is van de lichte high-end producten van de betreffende fabrikant, is het aluminium frame van Cannondale een topproduct dat is uitgeput, misschien wel het beste in zijn soort ter wereld en, gezien de stand van de techniek, kan niet worden overtroffen.
Het was ons vanaf het begin duidelijk dat we een Cannondale CAAD 12 met SRAM-onderdelen wilden rijden, maar dit kan alleen af fabriek in de dure eTap-versie (4.999 euro). Dan blijft de zelfmontage over, waarvoor Cannondale een frameset aanbiedt voor 1.000 euro – maar alleen in glanzend wit. Dat lijkt nogal wat gezien het feit dat de goedkoopste complete fiets al verkrijgbaar is voor een adviesprijs van 1.599 euro.
Cannondale CAAD 12 conversie:
Een Cannondale-dealer uit het Rijnland gaat akkoord met 1.300 euro zonder de zware Mavic-wielen, en er ligt al een chique basis voor de geplande ombouw in de kelder. De Shimano 105 onderdelen en het extra brede, zware stuur moeten wijken; De 25,4 mm slanke aluminium zadelpen kan blijven - maar pas nadat deze door het gebruik van een ijzerzaag in totaal 90 gram is afgevallen. Het Cannondale SI crankstel is nadrukkelijk gewenst, het breekt geen gewichtsrecords rond de 740 gram (cranks, kettingbladen, trapas), maar het ziet er perfect uit voor de fiets. De 110 mm lange steel kan ook blijven.
We hebben de gedemonteerde onderdelen vervangen door een SRAM Force 22 met Shimano ringversnelling, samen met een licht carbon stuur dat nog moet worden getest, en een solide, tubeless-compatibele Bontrager wielset. Het zwarte stoffen racezadel past perfect, aangezien dit het eigen merk van Cannondale is.
Het meest opwindende moment tijdens de ombouw is natuurlijk het leggen van de kabels, wat bij integratie in het frame behoorlijk tijdrovend kan zijn. Cannondale voert de versnellingskabels in Teflon-voeringen die onder de trapas worden geleid. De kabels kunnen in de onderbuis worden gekruist, wat zorgt voor mooie brede bochten op het stuur; de kabel van de achterderailleur vindt zonder problemen zijn weg uit de liggende achtervork. Alleen de remkabel moet met een verbogen spaak uit de bovenbuis worden gevist.
In de optionele uitrusting ziet de Cannondale CAAD 12 er nog eleganter uit met zijn donkergrijze metallic lak. Van opzij gezien is de fiets extreem slank en met name de vork ziet er erg delicaat uit. Het onderste uiteinde van de onderbuis is bijna net zo breed als het trapashuis, wat de fiets een hoge mate van stijfheid geeft. Het onderste deel van de zitbuis is afgeplat, net als de achterste steunen, wat de verticale flexibiliteit zou moeten verbeteren. De uitpuilende lasnaden zijn duidelijk zichtbaar. Het soepel modelleren van de leidingaansluitingen is in deze gewichtsklasse niet aan de orde, je wilt immers geen materiaal toevoegen en ook niet verwijderen.
Cannondale CAAD 12 onderweg:
De Cannondale CAAD 12 hoeft zich in ieder geval niet te schamen voor zijn materiaal, zoals het gewicht van de ombouw al laat zien. Met pedalen, Garmin-houder en bidonhouders weegt de 58-fiets 7,7 kilo; met lichte aluminium wielen zou nog eens 300 gram mogelijk zijn. Maar uiteindelijk gaat het om de rijeigenschappen, en die zijn fenomenaal. Met een vrij steile stuurhoek en gematigde hendelbocht is de Cannondale CAAD 12 extreem wendbaar en manoeuvreerbaar, terwijl hij bij hoge snelheden aangenaam soepel blijft lopen. De zitpositie is evenwichtig en sportief en niet te diep door de 175 mm lange balhoofdbuis; met een plattere headsetdop zou een nog grotere hoogte kunnen worden bereikt. Cannondale biedt de CAAD 12 aan in negen maten, waarbij de lengte van de bovenbuis toeneemt in stappen van 10 tot 16 mm; er is altijd wel een geschikte fiets te vinden.
Natuurlijk is de aluminium racer geen echt comfortwonder - daarvoor zorgt de zadelpen dankzij de korte verlenging en het materiaal. Er is weinig bewijs van de dempingscapaciteit van het frame; als je met een hoge bandenspanning rijdt, kan het achterwiel in bepaalde situaties zelfs even het contact met de grond verliezen. Niet slecht, maar je moet erop voorbereid zijn - of achteraf een carbonpaal monteren, die het probleem zou moeten oplossen.
De Cannondale CAAD 12 kan ook op andere manieren comfortabeler worden gemaakt: Zoals we verrast en verheugd waren om te ontdekken, bieden zowel de vork als de achterdriehoek ruimte voor banden tot 30 mm breed. Voor een volbloed racefiets is dit buitengewoon ongebruikelijk en best praktisch wanneer er een tocht met grindgedeelten, harde kasseien en dergelijke op de agenda staat.
We reden de CAAD 12 met Schwalbe tubeless banden, die met hun grote volume een extreem lage druk mogelijk maken - dus de Cannondale gaat gemakkelijk door als een "gravelbike light". Natuurlijk moet worden opgemerkt dat de 30 banden de ruimte op de vork bijna volledig vullen; in natte omstandigheden kan wegvuil dat door het profiel wordt opgepikt, vast komen te zitten in de remklauwen. In ieder geval vergroot de grote serie het gebruiksbereik van de Cannondale CAAD 12 aanzienlijk - het is een racefiets voor vele, zo niet alle gelegenheden, gezegend met zeer goede rijeigenschappen en vrij licht. Of het de moeite waard is om zelf te bouwen of om te bouwen, is een andere vraag - ja, als je niet tevreden bent met de uitrustingsniveaus die Cannondale biedt; nee, als je met Shimano kunt leven. Het is in ieder geval niet overdreven duur: de Force-componenten zijn voor ongeveer 500 euro bij de afzender te krijgen, plus een paar aanbouwdelen die ook niet veel hoeven te kosten. De nieuwe onderdelen die je niet nodig hebt, die je met een beetje geluk voor een paar honderd kwijt bent, kun je compenseren.
Zeker, onze CAAD 12 is nog steeds niet extreem individueel - maar nog steeds een droomracemachine die qua wegligging nauwelijks kan worden overtroffen. En de motor wordt pas echt uniek als hij over een paar jaar opnieuw gespoten moet worden.
Web
Laat een bericht achter