Test / MTB: We hadden de gelukkige gelegenheid om de nieuwe teamfiets van Karl Plattt, Urs Meier en Co. uitgebreid te testen met de Bulls Wild Edge 2020 lang voordat deze in de verkoop ging. Met een compleet nieuw frame onthult het racebestand een ongekende trail-geschiktheid zonder het race-DNA te vergeten.
Bulls Wild Edge 2020: Nieuw frame voor de taaiheid van alledaags racen
De Wild Edge is al enkele jaren het "werkinstrument" van de Bulls-teamrijders rond Karl Platt, Urs Meier, Simon Stiebjahn en Alban Lakata. Voor het modeljaar 2020 krijgt de XC-Fully echter een volledig opnieuw ontworpen frame, dat enerzijds de kenmerken en oriëntatie van de vorige fiets behoudt, maar tegelijkertijd beter moet worden aangepast aan het dagelijkse racen, bijvoorbeeld op de Kaap Epic. Natuurlijk is de nieuwe Wild Edge ook alleen verkrijgbaar met een carbon frame, zoals het hoort bij een fiets van deze klasse.
Allereerst hebben de ontwerpers bezuinigd op de achterste driehoek: hoewel dit nog steeds 100 mm veerweg uit de demper haalt, is de koppeling volledig opnieuw ontworpen. Dankzij een kortere rocker-link is het nieuwe frame aanzienlijk en merkbaar stijver bij het accelereren en de progressieve kinematica weet ook met grotere schokken om te gaan. Over stijfheid gesproken: ook het trapasgebied heeft een make-over gekregen en verdraait nauwelijks meer, zelfs niet bij zware acceleratie. Dit wordt onder andere mogelijk gemaakt door het feit dat de mogelijkheid om een voorderailleur te monteren in de toekomst komt te vervallen en daarom alleen nog maar uitgaat van 1-speed aandrijvingen. Iedereen die naar het startveld kijkt in XC- of marathonraces, zou weinig twijfel moeten hebben over deze beslissing - het tweede kettingblad verdwijnt steeds meer.
Misschien wel de belangrijkste verandering ten opzichte van zijn voorganger zit in de geometrie: deze is aangepast aan de steeds veeleisender wordende XC-routes, zodat de Wild Edge 2020 zich ook op ruw terrein goed gedraagt en geen onnodige seconden verspilt. Hier volg je het beproefde model van de Black Adder race hardtail, the one vergelijkbare verandering als vorig seizoen. Het hoofdframe van de Wild Edge groeit daardoor in de lengte zodat ook korte stelen comfortabel bereden kunnen worden. Vooral op technisch veeleisend terrein is het veel gemakkelijker om het stuur onder controle te houden en zo op het goede spoor te blijven. Tegelijkertijd kunnen de liggende achtervorken met 10 mm worden ingekort, zodat de fiets niet onnodig lang wordt en toch goed bochten aankan. Met deze verandering in geometrie zet de Bulls Wild Edge 2020 de berijder in een meer centrale positie op de fiets.De extreem slappe stuurhoek van 68° draagt ook bij aan een rustige loop.
Bulls Wild Edge 2020: eerste rij-impressies
Lang voor de daadwerkelijke start van de verkoop hadden we de mogelijkheid om een van de Bulls Wild Edge 2020 teamfietsen gedurende een langere periode op de proef te stellen. De eerste blik op onze testfiets maakt het duidelijk: dit is een racefiets! De lage voorkant met een plat stuur en een negatief gemonteerde stuurpen, evenals een verhoogd zadel met een agressief afgesteld zadel, zorgen ervoor dat de fiets er snel uitziet, zelfs als hij stilstaat. Hier zou het meteen aan het begin moeten worden gezegd; Onze geteste teamfiets verschilt qua uitrusting op enkele details van het in de handel verkrijgbare topmodel. Zo hebben we de nieuwe Shimano XTR-systeemwielen geïnstalleerd, terwijl de DT Swiss XRC1200-serie carbonwielen gebruikt. Dit zou geen al te groot verschil moeten maken in termen van gewicht of prestaties.
Als je echter op de fiets gaat zitten, is de zitpositie comfortabel en wordt de agressieve indruk slechts in beperkte mate bevestigd – in positieve zin. Zoals het gezegde luidt: "Het is comfortabel om op de fiets te zitten". Dit geeft een goed gevoel vanaf de eerste meter, veel zekerheid en verhoogt de harmonie tussen fietser en berijder. Met de nieuwe geometrie heeft Bulls een goed compromis gevonden tussen sportiviteit en comfort voor lange afstanden.
De fiets bevestigt zijn sportieve oriëntatie al terwijl hij langzaam oprolt. Stappen op de pedalen worden consequent omgezet in voortstuwing en doen verlangen naar meer. De Wild Edge spoort aan om snel te rijden en zo sluipen de eerste tussensprintjes binnen. Als je uit het zadel stapt met de schokdemper open en alle watts in de balans gooit, kun je een lichte wip in de achterste driehoek veroorzaken. Geen probleem voor echte racers, die toch even de remote hendel voor het onderstel aan de linker stuurgreep bedienen. Eenmaal ingedrukt krijg je een racefietsgevoel en laat de fiets in de praktijk zijn goede stijfheidswaarden zien. De soepel lopende Schwalbe banden, de nieuwe XTR wielen en het lage totaalgewicht doen de rest. Dus de eerste hoogtemeters op asfalt zijn snel kapot.
We gaan verder op de Uphill Trail. De steile zitbuishoek is hier merkbaar. Ook op steile hellingen zit je mooi boven de trapas en kun je je eigen kracht omzetten in voortstuwing. Het grote bereik en de lage stuurhoogte compenseren de korte liggende achtervorken, dus je moet echt een stijgend voorwiel uitlokken. Het bereik van de overbrengingsverhoudingen op de Wild Edge is ruim voldoende op de beklimmingen en je bevindt je zelden op het laatste reservetandwiel. Als het wat technischer wordt, doet de vering het goed en heb je bijna altijd grip voor de volgende aanval.
Door de steeds moeilijker wordende routes werd er meer aandacht besteed aan de downhill-prestaties van de nieuwe Wild Edge. Toch moet je geen speelse trailbike met een comfortabel onderstel verwachten. De Bulls Wild Edge wil zo snel mogelijk de berg af worden bewogen en werkt hier met de grootste precisie. Door de slappere stuurhoek en de grote reach is de fiets extreem stabiel op de trail, ook bij hogere snelheden. Als het wat strakker wordt, komen de zeer korte liggende achtervorken in het spel. De fiets manoeuvreert heel goed in krappe bochten. Een echt hoogtepunt in de afdaling was de nieuw ontwikkelde achterdriehoek. Zwaardere klappen werden zo goed opgevangen dat de indruk werd gewekt van meer dan 100 mm aan de achterzijde.
Dani zegt
Hallo
Hi
Kleine kanttekening: De teamrijder van de Bulls Rennhobel heet niet Urs Meier (kan mij niet uitleggen waarom deze naam twee keer verkeerd in de tekst voorkomt) maar Urs Huber.
Hartelijk dank voor de correctie.
Groeten uit het mooie Zwitserland en rijd door
Dani