Test Rondo Ratt: De nieuwe gravelbike van Gdansk combineert een typische racefietsgeometrie met extra brede 27,5-inch banden, die op elk oppervlak en elke ondergrond sportieve rijeigenschappen moeten bieden. Klopt de rekening? De eerste ritten zijn veelbelovend en er kunnen ook grote wielen gemonteerd worden.
Asfaltmoe? Bij Rondo in Gdansk begrijpt iedereen dat. Het bedrijf is volledig gespecialiseerd in gravelfietsen, variërend van cyclocross-stijl Ruut X (klik hier voor de Velomotion test) naar de bikepacking stalen fiets Bogan, die kan worden bereden met twee inch brede negenentwintig wielen. De Rondo HVRT komt het dichtst bij de racefiets in de aero-trim, die rolt op 30 mm banden - tenminste als je op 28 inch wielen rijdt, want 47 mm brede 650B banden zijn ook mogelijk.
650B racefiets met brede banden
Dit was misschien een compromis met de HVRT, maar de nieuwe Ratt tikt anders. Als een soort nieuwigheid halverwege het seizoen presenteren de Polen een fiets met dit model dat zichzelf ziet als een racemachine - maar als een die op geen enkele ondergrond stopt, want 650B-wielen zijn standaard op de Ratt.
Waar gaat het allemaal om? 650B of 27,5 inch, zoals het wordt genoemd in mountainbikes, staat bekend als een wielmaat die de beste manier is om te gaan op MTB's tussen 26 en 28 inch (of 29 inch, zoals 28-inch wielen worden genoemd op MTB's - allemaal toch?) is van toepassing. Bij de gravelbike is het voordeel van de iets kleinere velgen dat je meer bandenvolume hebt bij dezelfde buitendiameter. De eerste is verantwoordelijk voor het rijgedrag, de laatste natuurlijk voor comfort en tractie. In theorie krijg je stuurgedrag dat typisch is voor racefietsen, gecombineerd met meer schok- en trillingsabsorptie en volledige grip op de weg.
Rondo Ratt met sportieve geometrie
En dat is precies wat Rondo wil bereiken met de Ratt. Racefietsgevoel op elke ondergrond is het devies, en zodra je erop gaat zitten denk je dat de belofte waargemaakt kan worden. De zadelgeometrie is meer gericht op racefietsen dan de huidige bikepacking gravelbikes; Je zit dus vrij languit en met een merkbare verhoging. Hiervoor is echter ook de stuurpen verantwoordelijk, die precies horizontaal is en het stuur dus iets verder naar beneden positioneert dan een conventionele, iets naar boven gerichte stuurpen.
Als u dan voor het eerst op de pedalen trapt, kunt u zich verheugen op volledige voortstuwing; bij het accelereren terwijl je uit het zadel trapt, valt meteen op dat de Rondo Ratt best handig is - vooral in directe vergelijking met meer trailgerichte gravelbikes is de gelijkenis met de racefiets opvallend. Een indruk die wordt bevestigd op een snelle asfaltronde: de 47 mm brede Maxxis-banden rollen ondanks de vrij lage druk extreem gemakkelijk en de fiets volgt gewillig de stuurcommando's, waar veel gravelbikes nogal traag reageren. De wielbasis van de 54 testfiets is minder dan een meter en de stuurhoek is steil voor een gravelfiets - dus de rij-indruk wordt weerspiegeld in de geometriegegevens.
Eigenaardigheden in bochten
Dus alles is geweldig? Eigenlijk wel, maar de brede banden zijn natuurlijk niet zonder hun eigen bijzonderheden. In bochten is een beetje meer hellingshoek nodig, en over het algemeen ontwikkelt de fiets hier een bepaald leven, wat merkbaar verschilt van de racefiets op 25 of 28 banden. Dat betekent niet dat de Rondo Ratt niet te allen tijde gecontroleerd en berekend kan worden - maar op bochtige wegen voel je dat je niet op een conventioneel uitgeruste racefiets zit.
De Rondo Ratt heeft genoeg ruimte voor grote fietsen
Natuurlijk is de Rondo niet beperkt tot 650B wielen. In de testopstelling valt op dat er nog genoeg ruimte is op frame en vork, en er zelfs 47 mm brede 28 inch banden doorheen passen. Het achterwiel kan in dit experiment echter niet meer worden gedraaid omdat het bandprofiel in botsing komt met de derailleurbus. Maar 40 mm brede 28-inch banden moeten gemakkelijk passen, en natuurlijk alles wat smaller is - dan geeft de Ratt je nog meer racefietsgevoel. U moet echter niet noodzakelijkerwijs smalle banden op de 650B wielset monteren. Dit zou ertoe leiden dat de trapas een tot anderhalve centimeter naar beneden beweegt, wat het risico met zich meebrengt dat de pedalen de grond raken in bochten.
Comfort en onhandige wielinstallatie
Naast de geslaagde rijeigenschappen valt de Rondo Ratt ook in de smaak door zijn degelijke comfort; Hiervoor zijn naast de banden lage staande achtervorken en een ver verlengde carbon zadelpen verantwoordelijk. Typisch Rondo is de designtaal met de knik aan de onderkant van de veerpoten, die ook een schokabsorberend effect zou moeten hebben, de lichte knik in de bovenbuis en de vork met de merkbare voorwaartse offset. Ook de flip-chip uitvaleinden aan de voorkant zijn typerend voor het merk: als je ze omdraait, zakt de voorkant van de racer een beetje, wat resulteert in een steilere stuurhoek en andere kleine veranderingen in de geometrie. Het proces is echter niet eenvoudig, aangezien de voorremklauw ook opnieuw moet worden opgebouwd; De Ratt is in ieder geval erg handig en wendbaar, zoals beschreven. Daarnaast hebben de Vario uitvaleinden een groot nadeel: de aanslag voor het voorwiel ontbreekt, waardoor het veel lastiger te monteren is. Eigenlijk heb je drie handen nodig - met elk één houd je het wiel en de vork in positie, terwijl je met de derde de steekas naar binnen schuift. Het monteren van de achterwielen is ook lastig.
Technisch meer een racefiets
Wat betreft de montagemogelijkheden is de Rondo meer een racefiets dan een gravelbike: er kunnen spatborden op en er kan ook een dynamokabel door de voorvork worden geleid, wat natuurlijk geen recht doet aan de Ratts beoogde doel. Draadgaten op de bovenbuis ontbreken, wat zeldzaam is in de Gravel-scène; een derde flessenhouder is ook niet aanwezig.
Twee stelschroeven die vanaf de achterkant van de zitbuis binnenkomen, drukken een klemsegment tegen de zadelpen, wat er mooi uitziet en goed werkt - het segment kan echter in de zitbuis vallen als de zadelpen wordt verwijderd. Vervolgens moet het wiel ondersteboven worden gedraaid en krachtig worden geschud. De steel, die hoekige vormen heeft en is gefreesd, is al genoemd; hierdoor worden de remleidingen in het frame en de vork geleid. De Rondo is baanbrekend op het gebied van aerodynamica met de platte balhoofdbuis aan de voorkant, die zich schrap zet tegen de tegenwind.
Goed uitgerust met Sram Rival AXS
De testfiets wordt geleverd met Rondo wielen en een complete Sram Rival AXS 2×12 – een zeer goede keuze, zeker voor de allroad racemachine. De ongebruikelijke 43/30 kettingbladgradatie, samen met de 10-30 cassette, biedt een 1:1 versnelling in de bergen en een voldoende lange overdrive; de cassette is mooi gegradueerd. Elektronisch schakelen zoals hydraulische remmen werken perfect, zodat ook wat dat betreft veel rijplezier gegarandeerd is.
De Rondo Ratt komt in eerste instantie in twee versies met Shimano GRX-componenten, de Ratt CF1 met GRX800 voor 4.499 euro en de CF2 met GRX400 voor 3.599 euro. Verdere specificaties zijn gepland voor 2023; dan komt er misschien een variant met Sram Rival AXS. Eén ding is in ieder geval zeker: als je op zoek bent naar een gravelbike die specifiek gericht is op wielrenners in plaats van geoptimaliseerd te zijn voor bikepacking, dan is de Rondo Ratt een aantrekkelijke optie.
Heike zegt
De haren in mijn nek gaan overeind staan als ik zulke gesponsorde artikelen lees! Een zware fiets met 47 banden heeft helemaal niets gemeen met een racefiets. En een SRAM Rival is geen goede uitrusting, maar net zo zwaar en onsportief. Elke berg wordt een marteling, dus de 1-1 overbrengingsverhouding verandert niets, wat je helemaal niet nodig hebt op een sportieve gravelbike onder de 8 kg en met ruim voldoende 35 banden. Een gravelbike van meer dan 9 kg is geen racefiets, maar een kreupele fiets.
Helaas bezielen dergelijke misleidende artikelen blijkbaar veel mensen om zulke te dure defecte ontwerpen te kopen, die vervolgens in de kelder blijven staan omdat autorijden geen pretje is. Als je een hardtail trail wilt rijden, koop dan een mountainbike met flatbar en als je hardcore bent, zet er dan een stijve carbon vork in. Dan krijg je voor hetzelfde of minder geld een fiets die leuk, lichter en sportiever is.
Caspar Gebel zegt
Hallo Heike,
Bedankt voor je reactie, maar ik begrijp er echt niets van. Negen kilo is niet "zwaar", althans niet voor een gravelbike in de midden tot hogere prijsklasse. Je kunt natuurlijk zeggen dat je hem zo licht mogelijk wilt hebben en dat 35 banden de beste keuze zijn. Maar dan kom je uit op “road plus” in plaats van gravel, en zelfs hier is het nog erg moeilijk om onder de acht kilo te komen.
Wat de Rival betreft, ben ik erg geïnteresseerd in je praktische ervaringen - ik heb ze op verschillende fietsen gereden met 1x en 2x en was grotendeels tevreden met hun prestaties. Wat heb je ermee ervaren?
Met vriendelijke groet,
Caspar