Test / E-Bike: De Vello Bike+ is een stijlvolle en technisch best interessante opvouwbare e-bike uit Oostenrijk. Een stalen frame en hoogwaardige componenten beloven geslaagde rijeigenschappen, terwijl de elektrische aandrijving dankzij recuperatie ondanks de kleine accu voor een vrij grote actieradius zou kunnen zorgen.
Vouwfietsen zijn een steeds populairdere keuze voor pendelaars die waarde hechten aan mobiliteit, flexibiliteit en milieuvriendelijkheid. Ze maken het mogelijk om snel en gemakkelijk te wisselen tussen het openbaar vervoer, omdat ze min of meer snel kunnen worden opgevouwen en daardoor gemakkelijk kunnen worden vervoerd. Een groot voordeel is dat ze gratis meegenomen kunnen worden in het meeste openbaar vervoer. Opgevouwen tellen ze als bagage - en niet als fiets. Vouwfietsen bieden ook de mogelijkheid om in de vrije tijd of op vakantie op een comfortabele en milieuvriendelijke manier de omgeving te verkennen. Ze zijn gemakkelijk mee te nemen in de auto of stacaravan en maken zo flexibele mobiliteit ter plaatse mogelijk.
Hoe praktisch vouwfietsen ook zijn, in het verleden hebben ze herhaaldelijk te kampen gehad met problemen waardoor ze de grote triomf niet konden behalen. Ze lieten qua uiterlijk vaak te wensen over en qua rijgedrag konden ze nauwelijks tippen aan gewone fietsen of compacte fietsen. Toen Vello in 2014 zijn eerste productiefiets op de markt bracht, wilden ze het grote potentieel van het "vouwfiets"-concept benutten - zonder al te pijnlijke compromissen te hoeven sluiten. De berekening werkte voor de fabrikant uit Wenen: het portfolio groeide in zeer korte tijd en de eerste geëlektrificeerde vouwfiets in het portfolio volgde in 2016 met de Bike+. Vandaag zijn er al negen verschillende modellen.
Vello Bike+ – optisch elegant, technisch innovatief
De Vello Bike+ is pas op het tweede gezicht te onderscheiden van zijn niet-gemotoriseerde tegenhanger of zelfs als e-bike te herkennen. Dat komt vooral door de aandrijving van de Italiaanse fabrikant Zehus, die volledig in de naaf in het achterwiel zit: naast de motor met een maximaal koppel van 40 Nm zit hier ook de accu verstopt. Gezien het compacte ontwerp zal het niemand verbazen dat de capaciteit van 173 Wh niet zo royaal is. Het aandrijfsysteem met het geïntegreerde Kinetik Energy Recovery System (KERS) moet voor een behoorlijke actieradius zorgen: de batterij kan tijdens het rijden worden opgeladen door de kinetische energie, bijvoorbeeld bij het bergafwaarts rijden, om te zetten in elektriciteit in de aandrijving.
Naast het onopvallende uiterlijk heeft de Zehus-aandrijving, die net iets meer dan 3 kg weegt, voor Vello nog een veel groter voordeel: aan de constructie van de fiets zelf hoeft niets te worden veranderd. Zo kunnen de Oostenrijkers met het in de loop der jaren ontwikkelde vouwmechanisme voor de Bike+ hetzelfde frame gebruiken als bij de "analoge" Vello. Een kleine druppel bitterheid is de onverenigbaarheid van de elektrische aandrijving met een versnellingspook, althans op het achterwiel. Bij Vello zijn ze echter inventief en bieden klanten tegen een meerprijs van 300 euro een zogenaamde Schlumpf-versnellingsbak aan. Deze is geïntegreerd in de trapas en biedt minimaal twee versnellingen die kunnen worden geschakeld door op een knop op de trapas zelf te drukken - bij voorkeur met een hak. Met ongeveer 1.600 g is deze innovatieve versnellingspook niet noodzakelijkerwijs een lichtgewicht.
De ingebouwde Gates koolstofriem moet zorgen voor een zorgeloze en grotendeels onderhoudsvrije werking, die in tegenstelling tot een conventionele ketting niet gesmeerd of gereinigd hoeft te worden en bovendien aanzienlijk langer meegaat voordat hij vervangen moet worden. De andere uitrusting weet ook te behagen - dit geldt zowel voor de hydraulische schijfremmen als voor de ergonomisch succesvolle handgrepen of het zadel.
Slim vouwmechanisme met een steile leercurve
Een kleine verrassing is het framemateriaal - bij de meeste modellen wordt staal gebruikt, sommige Vello-fietsen zijn zelfs verkrijgbaar met een titanium frame. Beide materialen hebben gelijkaardige eigenschappen: aan de ene kant zijn ze wat zwaarder dan aluminium, aan de andere kant zijn ze beduidend flexibeler wat voor meer comfort moet zorgen. Daarnaast is met name staal zeer goed te recyclen en te repareren - een niet onaanzienlijk pluspunt voor wie duurzaamheid hoog in het vaandel heeft staan.
Het geheim van het vouwmechanisme van de Vello zit verborgen achter de zitbuis: hier is een onderdeel dat op het eerste gezicht lijkt op een demper op een mountainbike. Maar ook al zorgt het geïntegreerde elastomeer voor een zeker extra comfort, het vervult ook een ander hoofddoel: een moedige ruk maakt hier een magnetische verbinding los en de hele achterkant van de Vello zwaait naar voren. Het ontgrendelen van het voorwiel gaat niet zo elegant: de hoofdvergrendeling kan met de hand worden losgeschroefd, dan moet een veiligheidspen worden verwijderd en dan zwaait ook het voorwiel in het midden van het frame. Het vergt wat oefening voordat vouwen gemakkelijk wordt - de instructies op de website of de bijbehorende video op Vello's YouTube-kanaal helpen hierbij. Na enige tijd worden de benodigde bewegingen echter vertrouwd en krimpt de Vello Bike+ binnen enkele seconden tot ongeveer de helft van zijn grootte.
Als je het zadel omhoog laat staan, kan dit kleine "pakket" als een trolley worden voortgeduwd. Je kunt de fiets echter niet zo achter je aan trekken: het pedaal wordt dan geblokkeerd door de band - jammer. Wil je hem nog compacter, dan kun je het zadel laten zakken, de pedalen inklappen en zelfs het stuur inklappen. Zo kan de Bike+ echt bijna overal worden opgeborgen, ook als de fiets wat onhandig is.
We waren een beetje verrast door het gewicht van onze testfiets, die de weegschaal op iets meer dan 16 kg bracht - een behoorlijke discrepantie met de 13,9 kg die Vello op de website claimt. De belangrijkste reden hiervoor is de Schlumpf-versnellingsbak, die ongeveer 1,6 kg weegt. Er zijn ook de pedalen en de optionele zijstandaard. Zo ga je snel van bijna 14 kg naar de 16 kg van onze testfiets. Dus als u waarde hecht aan een laag gewicht, moet u twee keer nadenken of de Schlumpf-versnellingsbak echt nodig is.
Succesvolle rijeigenschappen op de Vello Bike+
Maar hoe presteert de Vello Bike+ in de hoofddiscipline - handling? Hier kan de chique vouwfiets uit Oostenrijk op veel vlakken scoren. Allereerst is de zeer royale aanpasbaarheid aan verschillende lichaamsafmetingen prettig. Zelfs als het frame maar in één maat verkrijgbaar is, kan de fiets worden gemaakt voor een grote verscheidenheid aan rijders. De standaard zadelpen biedt al een groot verstelbereik, maar Vello biedt in eigen winkel ook een bijzonder korte of bijzonder lange versie aan. Ook de hoogte van het stuur kan eenvoudig worden aangepast met behulp van de snelspanner - je bent bijvoorbeeld de grote vouwfietsconcurrentie van Brompton voor - geweldig!
De Vello Bike+ is net zo geslaagd als de ergonomie als het gaat om comfort. Het samenspel van stalen frame, redelijk grote banden en het elastomeer in de achterkant is aangenaam en maakt de fiets gemakkelijk te hanteren, zelfs op de slechtste fietspaden - dus het is niet verwonderlijk dat Vello er nu zelfs een heeft Grindversie van de fiets aanbiedingen. Natuurlijk is het comfort niet helemaal te vergelijken met dat van een gewone stadsfiets, die alleen al door zijn grotere wielen een voordeel heeft. Hetzelfde geldt als het gaat om soepel lopen: de Vello Bike+ is verrassend goedaardig in hectisch verkeer, ondanks de "natuurlijke" nadelen die gepaard gaan met de compacte afmetingen - een pluim!
Rijd met licht en schaduw
Het beoordelen van de aandrijving is niet zo eenvoudig. Het eerste wat hier opvalt is de volledige afwezigheid van een display of bedieningspaneel. Zeker, dat geeft ruimte op het stuur en er zijn geen vervelende kabels. Helaas maakt dit het ook extreem moeilijk in gebruik, ook omdat er zelfs geen speciale schakelaar is voor het in- en uitschakelen. De aandrijving kan worden geactiveerd door drie omwentelingen achteruit te trappen met een snelheid van minimaal 8 km/u. Voor alle andere instellingen, zoals het ondersteuningsniveau, moet je ofwel het optionele Bluetooth-bedieningspaneel gebruiken voor een kleine 100 euro of je kunt de Bitride Connect-app gebruiken. Wij kozen voor het laatste en installeerden het op een huidige smartphone met Android 12.
Smartphone-app – (bijna) niets werkt zonder
In ons geval werkte de verbinding met de schijf zonder problemen, ook als je helaas genoodzaakt bent een account aan te maken. De aandrijving moet dan worden gekalibreerd – geïntegreerde sensoren detecteren bijvoorbeeld de helling van de grond en regelen de recuperatie dienovereenkomstig. Er is ook de mogelijkheid om de ondersteuningsniveaus aan te passen.
De smartphone kan dan dienen als weergave- en bedieningseenheid, mits de juiste stuurhouder wordt gebruikt. Als weergave werkt het best goed: naast de gereden snelheid laat het ook zien of de aandrijving momenteel wordt ondersteund of dat het systeem wordt opgeladen via recuperatie. De bediening tijdens het rijden is echter allesbehalve optimaal - de symbolen voor de zes ondersteuningsniveaus (elk drie voorgeconfigureerd en individueel) zijn helaas veel te klein om ze tijdens het rijden of zelfs bij stilstand comfortabel met één hand te kunnen indrukken. Misschien kunnen de app-ontwikkelaars hier verbeteringen aanbrengen, wat de rijervaring aanzienlijk zou verbeteren. Dus we kunnen iedereen die flirt met een Bike+ alleen maar aanraden om rekening te houden met de bijna 100 euro toeslag voor de Bluetooth-afstandsbediening.
Efficiënte recuperatie
Deze tekorten in werking zijn des te vervelender, omdat de aandrijving verder een heel goed figuur slaat en zich duidelijk kan onderscheiden van de massa naafmotoren. Vooral het energieterugwinningssysteem KERS heeft ons positief verrast. In het verleden hebben we meermaals schijven getest die geadverteerd waren met recuperatie, maar in de praktijk werkte dit meestal niet echt goed of was het opladen veel te laag. Bij de Zehus op de Vello Bike+ is dat zeker niet het geval: als de energieterugwinning effect heeft, remt de aandrijving de fiets merkbaar af en laadt zo de batterij op. Als je vooruitziend rijdt, kun je jezelf vaak remmen besparen en tegelijkertijd energie opdoen. Dit werkt in de praktijk erg goed en bij kortere afstanden kan het gebeuren dat je met meer accu thuiskomt dan tijdens de afdaling. Hoe agressief de KERS ingrijpt, hangt af van het gekozen ondersteuningsniveau.
ondersteuningsniveaus
- Turbo: Deze modus is vergelijkbaar met het ondersteuningsgedrag van een gewone e-bike.
- Hybride: De motor assisteert bij lage snelheden en op beklimmingen. De accu wordt met hoge snelheden opgeladen.
- Fiets+: Afhankelijk van de helling van de grond en het laadniveau van de accu worden ondersteuning en laadgedrag individueel aangepast.
Dat de accu tijdens het rijden kan worden opgeladen, is zeker een voordeel, want de ca. 170 Wh is anders alleen voldoende voor kortere afstanden, die in werkelijkheid waarschijnlijk rond de 50 km zouden liggen. Thuis kan de accu worden opgeladen via een laadaansluiting in de achterwielas, de fiets moet dus in de buurt van een stopcontact staan. De ondersteuning zelf is voor de meeste toepassingsgebieden meer dan voldoende, alleen op steile hellingen bereikt de motor - net als de meeste andere naafmotoren - zijn grenzen. Dit is waar de Schlumpf-versnellingsbak in het spel komt, die op onze testfiets is geïnstalleerd. In de mountain drive-variant biedt hij een gemakkelijkere bergversnelling, wat in deze situaties erg handig kan zijn. Helaas is schakelen een beetje ongemakkelijk. Na wat oefenen is het indrukken van de overeenkomstige knop op de trapas met een hak vrij eenvoudig, maar in het hectische verkeer raden we aan om vooruitziend te schakelen in rustigere fasen of zelfs bij stilstand.
Laat een bericht achter