Test: Volgend jaar is het de tiende verjaardag van de Merida Scultura. Sinds de marktintroductie in 2006 heeft het topmodel voor op de weg van de Taiwanese fabrikant vele stadia van ontwikkeling doorgemaakt. van comfort, stijfheid en aerodynamica. Ik had de geweldige kans om de edele carbon racer in de teameditie een week lang te testen op onze cruise met de Mein Schiff 2016 op het meest diverse terrein van de Canarische Eilanden en Madeira.
Natuurlijk werden de ervaringen en wensen van de professionals van Team Lampre-Merida meegenomen in de ontwikkeling van de nieuwe Scultura – betere experts en waardevollere feedback kun je je als ontwikkelaar nauwelijks wensen. De suggesties van de profs werden weerspiegeld in een breed scala aan gebieden, van geometrie en aerodynamica tot comfort. De breinen achter de Merida Scultura hebben talloze aanpassingen gedaan zodat er uiteindelijk een waardige 'jubileumfiets' uitkomt.
Rahmen
De basis voor mijn Merida Scultura-team is het Scultura CF-4-frame, dat met een gewicht van ca. 800 g (maat S) een van de lichtste vertegenwoordigers ooit is. Met het lichtgewicht model Scultura 9000 zou je met het CF-5-frame zelfs nog een stap verder kunnen gaan: met een framegewicht van slechts 730 g en edele aanbouwdelen komt de Scultura 9000 uit op een fantastisch totaalgewicht van 6 kg en zou daarom eigenlijk de lichtste seriefiets ooit. Je zou je kunnen afvragen waarom dit ultramoderne, superlichte frame niet ook op het teammodel wordt gebruikt. Hiervoor zijn meerdere redenen.
Enerzijds is het CF730-frame van 5 g extreem licht van gewicht. De fiets is natuurlijk ongetwijfeld berijdbaar en zou zeker geschikt zijn voor racen en toeren, maar het frame biedt simpelweg weinig reserves bij een val en dit zou waarschijnlijk een niet te onderschatten negatief punt zijn, vooral in de racerij. Daarnaast lijdt de stijfheid van de CF5 een beetje onder de soms erg dunne wanddikte. Last but not least moeten de profs hun fietsen sowieso op het UCI-minimumgewicht van 6,8 kg brengen - dus het zou weinig zin hebben om de nadelen van het CF5-frame te accepteren zonder gebruik te maken van het grote voordeel in de vorm van het sensationeel lage gewicht in staat zijn om te
De Scultura 9000 is echt een zaak voor de gewichtsfetisjisten, terwijl het Scultura Team, en ook de varianten Scultura 7000 en 6000 met het iets zwaardere CF4-frame de eerste keuze zouden moeten zijn voor iedereen die niet om de laatste gram geeft
Maar genoeg gepraat over gewicht, een gram hier en een gram daar, want zoals elke fietser weet, is dat slechts een van de vele factoren die de rijervaring kunnen beïnvloeden. Voor professionals en nog meer voor hobbyrijders speelt ook comfort een grote rol. Met name op dit gebied is er veel gebeurd met de nieuwe Scultura. Een speciaal constructieproces in combinatie met de platte staande achtervorken is bedoeld om een prettige balans tussen stijfheid en flex te bereiken - we zullen later in de praktijk zien of de Scultura deze fijne lijn weet te bewandelen.
De opvallend platte staande achtervorken werden mogelijk gemaakt door het feit dat de achterwielrem op de nieuwe Scultura van daar naar de onderkant beweegt, net achter de trapas. Zoals het zijn status betaamt, wordt de Merida-fiets compleet geleverd met intern geleide kabels en leidingen - in het verleden waren er altijd problemen met rammelen aan de binnenkant, maar om op enige praktijkervaring te anticiperen - hebben we dit vervelende gerammel gelukkig niet opgemerkt op de Merida. Daarnaast is de trend naar bredere banden ook terug te zien in de nieuwe Scultura: de Team Edition wordt standaard geleverd met 25 mm brede banden van Continental, met oh en nee 28 mm varianten zouden waarschijnlijk passen, ook al is dit niet de bedoeling van de fabrikant. Last but not least is ook de aerodynamica verbeterd - hier zijn empirische waarden uit de ontwikkeling van de aero-racer Merida Reacto verwerkt.
geometrie
Natuurlijk is de geometrie van racefietsen de afgelopen jaren ook veranderd en de ontwikkeling is als een constant optimalisatieproces - dus het is niet verwonderlijk dat de nieuwe Scultura ook enkele veranderingen heeft ondergaan ten opzichte van zijn voorgangers. Voor fans van de 'oude' geometrie is er echter geen reden tot paniek - ook de Merida Scultura 2016 behoudt zijn eigen karakter. In het verleden omvatte dit de grote wendbaarheid van de Taiwanese racemachine - de belangrijkste reden hiervoor waren de ultrakorte liggende achtervorken, die in 2016 erg kort blijven met 400 mm ondanks de grotere bandenspeling (ter vergelijking: Canyon Ultimate CF SLX: 410 mm , S-Works-asfalt: 405 mm, Trek Emonda: 410 mm).
Op verzoek van de profs van Lampre-Merida is de geometrie van 2016 ook een stuk lager, langer en sportiever dan voorheen. Het bereik is langer, de balhoofdbuis is korter en de zitpositie is daardoor gestrekt en aerodynamischer. Dit beviel mij persoonlijk heel goed, aangezien ik een lage binnenbeenlengte (188cm/87cm) heb in verhouding tot mijn lengte en de meeste monturen daarom iets te kort voor mij zijn of ik ben genoodzaakt hele lange stelen te gebruiken. Het Scultura Team in maat 56cm zit me als gegoten met een bereik van 399mm.
De Scultura is dan ook een droom voor sportieve rijders die een voorkeur hebben voor een lage zitpositie en graag wat meer gestrekt in het zadel zitten. Aan de andere kant, als je graag wat meer rechtop zit, zul je het waarschijnlijk moeten doen met een kortere stuurpen en een overeenkomstig aantal spacers eronder.
Faciliteiten
De uitrusting van het Merida Scultura Team laat echt niets te wensen over - niet verwonderlijk, de ingebouwde componenten moeten immers de zwaarste etappes en races van het seizoen doorstaan. Zoals het zijn rang betaamt, heeft Merida een Dura-Ace-groep van Shimano in een mechanisch ontwerp geïnstalleerd. Uiteraard is het frame Di2-ready, dus ombouwen is geen probleem. De crank is afkomstig van de Spaanse fabrikant Rotor - de 110 mm boutcirkel maakt gradaties mogelijk van 50/34 tot 53/39. De crank wordt af fabriek geleverd met een 52/36, die waarschijnlijk een goede middenweg biedt voor de meeste soorten rijders en terreinen. Bovendien kunnen de Rotor-cranks snel en goedkoop worden omgebouwd tot Rotor InPower-cranks voor vermogensmeting (zie testen).
De cockpit en zadelpen zijn volledig van FSA: het elegante K-Force Compact-stuur is ergonomisch zeer geslaagd en past visueel perfect bij de OS-99 carbon stuurpen. Ook de wielen komen uit Italië: de Fulcrum Racing Zero Carbon behoren momenteel tot de beste die op dit gebied te koop zijn. De wielset in de clincher-versie weegt 1358 g en wordt geleverd met 30 mm hoge carbon velgen, aero-spaken van aluminium en naafhuizen van carbon. Keramische lagers zorgen voor navenant weinig weerstand en goede levensduurwaarden.
Op straat
Genoeg theorie, ga op pad met het Merida Scultura-team. Op het eerste gezicht valt de zeer sportieve zitpositie op. Niet oncomfortabel, ook omdat ik persoonlijk graag languit op mijn fietsen lig, maar dat onderscheidt de Scultura zeker van de meeste concurrenten. Vooral toen we met een grotere groep op reis waren op de Canarische Eilanden en ik om me heen keek, leek het me dat mijn medestrijders op een voetstuk stonden. Persoonlijke voorkeuren beslissen hier natuurlijk en ook latere aanpassingen zijn dankzij de stuurpenlengte en spacers geen probleem.
Anders? De Scultura presenteert zichzelf als erg sterk bij het accelereren - de kracht voelt alsof hij direct op het asfalt landt en het tovert zeker een glimlach op mijn gezicht om hier te trappen. Het is ook prettig dat er echt geen krakende, ratelende, piepende of andere storende geluiden zijn - alleen het zachte geratel van de ketting of het aangename gerammel van de vrijloop is te horen.
De Scultura presenteert zichzelf ook als behoorlijk stijf: mijn 83 kg met het 800 g lichte frame laat me alleen maar vermoeid glimlachen en ik kan op geen enkel moment enige verdraaiing of andere negatieve eigenschappen onderscheiden. Wat de aerodynamica betreft, sta ik mezelf eerlijk gezegd geen definitief oordeel toe, ik heb gewoon niet de gevoeligheid. Wat echter positief opviel, was dat de Scultura stevig op de weg lag en te allen tijde de nodige veiligheid uitstraalde, ook bij snelle afdalingen door de beruchte windvlagen op Fuerteventura.
De klimeigenschappen hebben me ook overtuigd, maar ik had waarschijnlijk liever de 50-34 gradatie op de crank gebruikt, omdat de Canarische Eilanden een of twee steile en zware beklimmingen bieden - maar het is goed dat je deze optie hebt dankzij de 110 mm bout cirkel. Het comfort is binnen het bereik dat je mag verwachten voor een fiets in deze klasse, maar het was naar mijn mening niet uitstekend. Ik reed met ongeveer 6,5 bar in de 25 mm-banden en de slechte wegen op Madeira, La Palma en Co schokten me een beetje. Zoals ik al zei, was dit te verwachten voor een fiets van deze klasse, maar ik had op iets meer gehoopt - ook vanwege de verder uitstekende prestaties van de Scultura.
De apparatuur was aangenaam onopvallend. Zoals verwacht deed de Dura-Ace aandrijving betrouwbaar en snel zijn werk, de cockpit en het zadel gaven geen aanleiding tot kritiek. Het remgedrag met de Fulcrum Racing Zero wielen was erg goed, ook bij langere afdalingen, al hadden we veel geluk met het weer en 'genoot' ik niet van een langere regenafdaling.
Conclusie
Dus wat is de bottom line voor het Merida Scultura-team? De lichte racemachine van € 6.599 en 6,5 kg was zoals verwacht, zowel op papier als op de weg - niet verwonderlijk voor een teamfiets van de profs. Er valt eigenlijk niet veel aan te merken - misschien het niet uitmuntende comfort, dat alleen merkbaar is omdat het niet op hetzelfde extreem hoge niveau lag als de andere rijeigenschappen. De sportieve en lange geometrie is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar ik vond het persoonlijk erg leuk. Al met al heeft de Taiwanese fabrikant met het Merida Scultura-team een allround succesvol totaalpakket samengesteld voor een zeer aantrekkelijke prijs – gemeten in termen van gewicht, uitrusting en afwerking.
Laat een bericht achter