Test Bull's Desert Falcon Disc: Met zijn schuin aflopende frame ziet de Desert Falcon eruit als een comfortracer, maar het rijgedrag en de zitpositie zijn net zo sportief als de uitrusting functioneel is.
Decennia lang was het gewicht van een racefiets de maatstaf voor alles - waarschijnlijk om de simpele reden dat het het enige was dat je kon meten. Zaken als stijfheid waren in het staaltijdperk niet zo'n probleem; het gesjouwde raceframe bood in dit opzicht sowieso weinig speelruimte. En afgezien van enkele benaderingen (zijden truien, minder spaken), werd aerodynamica pas begin jaren negentig 'uitgevonden'.
Inmiddels is de fietsbranche wijzer geworden; het toverwoord van het heden is "functie". En een fiets als de Bulls Desert Falcon Disc heeft wat dat betreft zoveel te bieden dat andere aspecten al snel secundair lijken.
Bulls Desert Falcon Disc - Magic Word-functie
Laten we beginnen met de geometrie: op het eerste gezicht lijkt de Bulls Desert Falcon misschien een comfortracer, maar dat is bedrieglijk. De balhoofdbuis is niet lang op deze fiets, maar de zitbuis is kort; de verhouding tussen stapel en bereik (hoogte en zitlengte) ligt in het bereik van sportieve raceframes. De testfiets in maat 56 zou echter meer lijken op een 58 van andere fabrikanten, bijvoorbeeld van Cervélo, wiens R-serie een bijna identiek ontwerp heeft. Uitgaande van de juiste framehoogte zit je matig gestrekt en met een zeer evenwichtige overhang. Het is een houding die beginners niet overweldigt en experts niet verveelt, vooral omdat je spacers of steelhoeken kunt gebruiken om een paar centimeter omhoog of omlaag te komen.
Ook het stuurgedrag is sportief; de eerste meters lijkt de Bulls Desert Falcon buitengewoon wendbaar, bijna nerveus. De reden hiervoor is waarschijnlijk de stuurpen, die met 110 mm vrij kort is voor de framehoogte. Dit is erg prettig, vooral bij het uit het zadel trappen; Bij de 25 procent aan het begin van de testronde, steigert de fiets vrolijk heen en weer onder de berijder als je uit het zadel stapt. Op het volgende vlakke gedeelte valt het soepele rolgedrag van de Schwalbe One met een breedte van 25 mm op. Zelfs het huidige model is niet verhoogd, maar de iets oudere gelikte versie. Trouwens, op de Mavic Aksium is de band echt XNUMX mm breed; de velgen verspreiden het niet zo ver als de bredere profielen waar veel andere leveranciers nu de voorkeur aan geven.
Het aluminium frame van de Bulls Desert Falcon lijkt altijd zo stijf als een rots, maar is vrij slank en voorzien van fijne achtervorken. Het kan ook aan hen liggen dat de fiets niet bijzonder hard is – er is niet eens een carbon zadelpen gemonteerd. Het comfort zit dus goed; als je meer wilt, kun je achteraf 28 en misschien zelfs 30 banden monteren - de vork en achterkant bieden voldoende ruimte, zoals het hoort voor een schijfracer. Dat brengt ons terug bij het onderwerp "functie": met name traditionalisten missen de klassieke remklauw op de vork en achterdriehoek, maar schijfremmen zijn duidelijk superieur in termen van bestuurbaarheid en remeffect op nat wegdek. Dat zien we op verschillende steile afdalingen, waar bochtige dorpsstraten herhaaldelijk forse vertraging vereisen: je voelt je weg naar de limiet van de bandengrip aan de voor- en achterkant zonder angst.
Bulls Desert Falcon – onverslaanbaar: Shimano's Ultegra
De Ultegra-groep in combinatie met het remsysteem is ook qua functionaliteit moeilijk te verslaan. Nieuw loopt de ketting soepel en geruisloos over de tandwielen en kettingbladen; schakelen gaat snel en stil. Alleen aan de voorkant moet je voorzichtig zijn bij het indrukken van het trimniveau op de grote schijf - als je de knop te ver indrukt, valt de ketting op de kleine ring. Compacte gradatie en 11-28 cassette zijn voor bijna elk doel voldoende.
Het uiterlijk van het ingetogen geverfde frame profiteert van de versnellingskabels en remleidingen die in de onderbuis zijn geleid; ze worden alle drie zonder veel poespas door een groot gat aan de linkerkant van de buis gehaald. Het feit dat de schakelkabels volledig in de buitenmantel zijn weggewerkt, maakt ze vuilafstotend en zorgt voor een constant goed schakelgedrag. De liggende achtervork heeft zelfs gelaste oogjes in plaats van plastic clips die de kabel strak tegen de buis houden. De full carbon vork van de Desert Falcon Disc is aerodynamisch smal, maar biedt niet de visuele luxe van een interne remleiding. Ook niet luxueus en het enige functionele gebrek aan de Bulls is de moeilijk te gebruiken steekas op het voorwiel - er zijn veel gemakkelijker te gebruiken voorbeelden van DT Swiss.
Bulls Desert Falcon: Feature verslaat gewicht
Wat de Bulls Desert Falcon weegt, ontdekten we pas toen we terugkwamen - en waren verrast door het lichtvoetige, wendbare karakter van deze aluminium racer: hij weegt in totaal negen kilo zonder pedalen en flessenhouders, maar dat voel je niet op de berg of bij het accelereren. Het besparingspotentieel is er, maar hoeft niet te worden benut, want bij de Bulls Desert Falcon weegt functie duidelijk zwaarder. Racefietsen die nieuwe wegen inslaan, zijn hun voorouders ver vooruit.
Laat een bericht achter