Fietsen: Vandaag is er eentje bij de Tour de France Aankomst in de bergen bij Alpe d'Huez op het programma. Elke wielerliefhebber kent de mythische berg. Met zijn 21 serpentines leert hij automobilisten te vrezen. Maar de toeschouwers zijn blij: er worden ongeveer een miljoen wielerliefhebbers verwacht. We blikken terug op 7 gekke verhalen geschreven in Alpe d'Huez.
1) Alpe d'Huez 1976-1989: De "Berg van de Nederlanders" is geboren
De klim naar Alpe d'Huez wordt door veel wielerliefhebbers overwogen "Berg van de Nederlanders" bekend. De reden voor deze benaming gaat echter ver terug. 1952 het skistation werd voor het eerst bezocht in de Tour de France. Eerst 1976 het peloton was opnieuw te gast in het Franse dorp van 1.000 zielen. Toen begon de tijd van de Nederlanders. Van 1976 bis 1989 acht Nederlanders kwamen op de lijst met winnaars. Het leek bijna alsof het vlakke land de 21 haarspeldbochten zou domineren. Maar deze mythe is allang voorbij, sinds Gert-Jan Theunisse 1989 gewonnen in Alpe d'Huez, mocht hier geen Nederlander meer vieren. Integendeel: zes van de volgende zeven winnaars kwamen uit Italië. Sinds 1999 hebben de Italianen echter ook geen successen kunnen vieren. De stijging van de "Berg van de Fransen" lopen. De laatste drie edities gingen naar Pierre Rolland, Christophe Riblon en Thibaut Pinot.
2) Alpe d'Huez 1977: begeleidingsvoertuig behaalt overwinning op bergkoning Van Impe
De Tour de France is onlosmakelijk verbonden met de naam Lucien van Impe samengebonden. De Belg won zes keer de bergtrui en eindigde naast zijn eindzege in 1976 nog drie keer op het podium. Maar de sterkste klimmer van zijn tijd won nooit in Alpe d'Huez. In 1977 stond hij op het punt met hem te trouwen ondersteunend voertuig geramd door zijn werktuig. Lucien Van Impe werd niet alleen de dagzege, maar ook de latere eindzege ontzegd. Dit verzekerde zichzelf Bernard Thevenet. De Fransman vocht zich een weg naar de finish totdat hij het bewustzijn verloor Henny Kuiper mocht de ritzege vieren. In Parijs had Van Impe een achterstand van 3:32 minuten. Talrijke renners kwamen niet eens op de Champs-Elysées omdat ze op de etappe naar Alpe d'Huez buiten de tijdslimiet vlogen. Ruim 30 professionals waren te langzaam onderweg.
https://www.youtube.com/watch?v=gXGHzEei3ac
3) Alpe d'Huez 1978: de urinefraude van Michel Pollentier springt in het oog
De Tour de France van 1978 staat alom bekend als de meest gedopeerde Tour de France aller tijden.Volgens de statistieken testte meer dan 50 procent van de deelnemende renners in de loop van hun carrière positief. Het zou tijdens de Tour de France meteen aanslaan Michel Pollentier. De winnaar van de Giro d'Italia en een van de favorieten om de Tour te winnen, won op 16 juli de bergfinish in Alpe d'Huez. Tegelijkertijd nam de Belg de gele trui over - en moest naar een dopingcontrole. Terwijl alles voor hem op de fiets die dag goed leek te gaan, ging bij de dopingcontrole alles mis. Michel Pollentier had een plastic blaas bij zich die vreemde urine bevatte. Eigenlijk wilde hij dit aanmoedigen bij de keurmeesters en zo een negatieve test behalen. Maar de fraude werd opgemerkt. Pollentier werd verbannen uit de Tour de France en twee maanden geschorst. De weg was vrij voor de eerste eindzege van Bernard Hinault.
4) Alpe d'Huez 1986: De vijand in je eigen team
Een van de bekendste foto's van Alpe d'Huez is gemaakt in 1986. Op dat moment waren de twee teamgenoten aan het duelleren in de Tour de France Bernard Hinault en Greg Lemond. De Fransman won vorig jaar zijn vijfde Tour de France en was ook dit seizoen sterk. Maar de fanfavoriet mag niet nog een eindzege aan zijn palmares kunnen toevoegen. Zijn teamgenoot Greg LeMond was hiervoor verantwoordelijk. De Amerikaan was gelijk aan de Fransen. Op het thuistraject in Alpe d'Huez reden de twee hand in hand zij aan zij, stralend van vreugde. Maar de harmonie was begrijpelijkerwijs beperkt. Beiden wilden slagen in de Tour de France. Aan het einde van de drie weken slaagde Greg LeMond. Hij zou dan nog twee keer de Ronde van Frankrijk moeten kunnen winnen. Maar de ritzege ging in 1986 - op afspraak - naar Bernard Hinault. Het is overigens geen uitzondering dat de winnaar in Alpe d'Huez de Tour de France niet wint. Over het algemeen lukte het slechts drie professionals: 1952 fausto coppi, 2008 Carlos Kleermaker en 2001 Lance Armstrong. Een zeer bescheiden aantal als je bedenkt dat deze plek al 29 keer is bezocht.
5) Alpe d'Huez 1991: Gianni Bugno wint opnieuw - en merkt het niet
Elke coureur droomt ervan te winnen op Alpe d'Huez. Het is gewoon stom als je daadwerkelijk als eerste over de finish komt - maar het niet eens opmerkt. Dat is wat er gebeurde in 1991. Gianni bugno had het jaar ervoor al gezegevierd en werd daarom beschouwd als een van de favorieten om de dag in dat seizoen te winnen. De Italiaan kon dit echt voor elkaar krijgen. Toen hij echter zijn laatste metgezellen in de sprint versloeg, was hij zich niet bewust van zijn dubbele overwinning. Aanvankelijk gingen commentatoren ervan uit dat Gianni Bugno gewoon te uitgeput was om feest te vieren. In het doelinterview loste hij het misverstand op.
Gianni Bugno:
"Ik dacht dat er renners voor ons waren en ik wilde niet als een idioot overkomen."
6) Alpe d'Huez 1994-1997: De beurten van de duivel zijn de beurten van de piraat
Keer op keer voor een etappe aankomst in Alpe d'Huez vanuit de "Devil's Sweep" lezen. De 21 serpentines worden beschouwd als een mekka in de wielersport. Maar halverwege de jaren 90 nam een piraat de mythische bergfinish over. De Italiaan Marco Pantani zegevierde in Alpe d'Huez in 1995 en 1997. Met zijn eerste overwinning vestigde hij een record aller tijden. Die had hij alleen nodig voor de klim van 13,8 kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,1 procent 36 minuten en 40 seconden. Marco Pantani behaalde ook de tweede en derde plaats in de lijst van de besten. In 1997 reed hij in zijn onnavolgbare trap uit het zadel 36:53 up, in 1994 had het een tijd nodig van 37: 15. Critici relativeren zijn optreden vanwege het epo-huwelijk, maar er zijn ook enkele minpunten waar Marco Pantani in zijn tijd mee worstelde. De fietsen waren toen veel zwaarder dan nu. Daarnaast reed het Tour-peloton in 2004 een bergtijdrit naar Alpe d'Huez. Hoewel de winnaar Lance Armstrong Dus als hij al niet meer dan 100 kilometer in de benen had, faalde hij vanwege Pantani's fantastische tijden - en duidelijk! De klok stopte om 37: 36.
7) Alpe d'Huez 2001: The Look & The Bluff – Armstrong houdt Ullrich voor de gek
Als "De blik" en "De bluf" Een actie van. is de wielergeschiedenis ingegaan Lance Armstrong in 2001. De Texaan vroeg op 17 juli niet alleen om de gele trui, maar ook om een Oscar. Met een acteerprestatie speelde hij met zijn team US Postal de stervende zwaan. Na de start in Aix-les-Bains stond de Amerikaan steevast aan het einde van het veld. Een duidelijk teken: Armstrong is moe. Meteen vertrokken Jan Ullrich zijn teamgenoten werken. Het tempo werd opgevoerd om van de dominator van de Tour de France af te komen. Maar het werkte niet. Lance Armstrong overleefde de moeilijke bergklassementen voor de Glandon en de Madeleine. Toen het uiteindelijk naar het skistation in Alpe d'Huez ging, ontstak hij plotseling de turbo. Maar niet zonder Jan Ullrich opnieuw in de ogen te kijken. Armstrong rijdt bijna twee minuten weg en wint de Tour de France.