BMC Urs LT Eén test: de Zwitserse gravelbike met vering is gebaseerd op de technologie en geometrie van mountainbikes - dit is vooral interessant voor ambitieuze offroaders. Hij is zeer veelzijdig en biedt ook veel speelruimte qua zitpositie. Velomotion testte de robuuste Graveller op veeleisende trails.
"Gravelbike" is allang een verzamelnaam geworden waaronder zeer verschillende begrippen samenkomen. Er zijn eigenlijk maar twee kleinste gemene delers: het racestuur en de mogelijkheid om banden te monteren die minimaal 40 mm breed zijn. En zo kan een gravelbike net zo'n lichte, gereduceerde offroad-racer zijn als een solide bikepacking-allrounder met talloze schroefgaten of een volledig geveerde trailbike met brede 650B-banden. Of het heet BMC Urs en het is een beetje van alles.
BMC Urs LT One – Softtail met slappe stuurhoek
De Zuidelijken gebruiken de robuuste Zwitserse voornaam als afkorting voor "unrestricted", d.w.z. "unrestricted", wat waarschijnlijk bedoeld is om de veelzijdige toepassingsmogelijkheden aan te geven van het model dat verkrijgbaar is met een carbon of aluminium frame. Toen de fiets in 2019 werd gepresenteerd, was de nabijheid van mountainbikes een kleine sensatie: de Urs nam de slappe stuurhoek over van de BMC Teamlite, waardoor het een van de eerste gravelfietsen werd met een geometrie gebaseerd op MTB's. De Zwitsers rustten hun eerste grindfiets uit met de softtail-achterkant van de (nu niet meer leverbare) Teamlite: er zit een elastomeer tussen de staande achtervorken en de zitbuis, die is ontworpen om schokken en trillingen te absorberen met een veerweg van 10 mm. De D-vormige zadelpen biedt extra flexibiliteit. Er is nu een echte verende voorvork toegevoegd aan de Urs LT, die nog steeds 20 mm veerweg biedt, waardoor de fiets quasi volledig is. Dit wekt nieuwsgierigheid en roept veel vragen op: heb je het nodig? En voel je eigenlijk zulke korte veerafwijkingen?
Goed geïntegreerde vering
Het eerste wat opvalt is dat de veerelementen in het wiel zijn geïntegreerd waardoor ze nauwelijks zichtbaar zijn. Aan de achterkant, die is voorzien van de lage staande achtervorken die typerend zijn voor BMC, vallen alleen de doppen op die de verbindingsbouten bedekken. En aan de voorkant schuift de gaffel een stukje in de kraag aan de onderkant van de balhoofdbuis zodat je niet eens de volle 20 mm veerweg ziet. Vergeleken met een telescopische vork, die RockShox ook met 30 mm veerweg aanbiedt, is het BMC-systeem bijna onzichtbaar. Het enige dat overblijft is de knop voor het vergrendelen van de vering, die 10 mm hoog is en ook direct op de stuurpen zou kunnen zitten als je de stuurbuis dienovereenkomstig inkort. Dit is eenvoudig mogelijk en ook de stuurpen kan zoals gewoonlijk worden vervangen.
Hier komt de veelzijdigheid van de Urs om de hoek kijken: op de testfiets maat L zit je relatief rechtop met een stapel van 603 mm en afstandhouders van 20 mm. Qua reikwijdte zit er echter slechts 4 tot 13 mm tussen de vier aangeboden framematen - en dus zou je de maataanbevelingen van de fabrikant kunnen negeren en een kleiner frame kunnen kiezen dat ruim 30 mm minder hoog is. De MTB-geometrie van de Urs omvat ook een lange reikwijdte tussen 403 (maat S) en 429 mm (maat XL) - dus je zit behoorlijk languit, zelfs als een 90 mm korte stuurpen is gemonteerd op de testfiets in maat L.
Flexibiliteit in zitpositie
Wat betekent het allemaal? Simpelweg dat je op de BMC Urs comfortabel rechtop en compact of sportief laag en gestrekt kunt zitten. Je hoeft alleen maar een overeenkomstig groter of kleiner frame te kiezen en een iets kortere of langere stuurpen te monteren. En in het ergste geval moet u een langere zadelpen bestellen, aangezien BMC deze in stappen van 50 mm in de framematen S, M en L monteert en een insteekdiepte van 80 mm specificeert.
Dat zijn goede voorwaarden om erg blij te zijn met de Urs - als hij zo goed rijdt als je zou hopen van deze achteneenhalfduizend euro Graveller. Dus laten we gaan: als je op het zadel zit en hard opstapt, merk je meteen hoe hij (of zij) de verende voorvork naar beneden duwt. Geen probleem, je kunt het volledig blokkeren - maar zelfs als het is geactiveerd, is het effect niet storend. In eerste instantie voel je de gedempte achterkant niet; als je het echter opzet en een kuil of richel "uitzet", voel je dat het systeem eerst de schok absorbeert en vervolgens de berijder een klein duwtje geeft als ze terugkaatsen. Een actieve rijstijl is daarom ook vereist op de Softtail. Als je hard aan het stuur trekt terwijl je op steile stukken zit, wordt de vering merkbaar uitgerekt, maar dit is gezien de korte veerweg niet storend. Natuurlijk is er geen spoor van de beloofde hydraulische demping op de testfiets.
Volle kracht vooruit op het worteltapijt
De vering is in zijn element als het gaat om worteltapijten, gegroefde paden of scherpe stenen. Op moeilijke stukken kun je met de BMC Urs LT One veel agressiever rijden dan met een conventionele gravelbike; het chassis strijkt veel weg van wat je anders zou moeten overwinnen door actief de voor- en achterwielen omhoog te trekken. Tegelijkertijd is de fiets ondanks zijn soepele loop redelijk handelbaar; wat te hoog is voor een directe confrontatie op het pad, kan vloeiend worden omzeild. De negen-en-een-halve-kilo fiets is zeker niet traag als het gaat om cyclocross-achtige volgas acceleratie vanuit het zadel - hier krijg je de indruk dat de softtail achterkant voor wat meer tractie zorgt.
Op het hoekige carbonframe in cool mosterdgeel installeren de Zwitsers consequent hoogwaardig materiaal: een Sram Force AXS met Eagle achterderailleur zit erop, evenals een wielset met gravelspecifieke carbon velgen: 40 mm diep en met een binnenbreedte van 23 mm op maat gemaakt voor brede banden. De naven zien eruit als DT Swiss, maar het valt op dat er een conventionele ratelfreewheel wordt gebruikt - vanuit akoestisch oogpunt zou het zoemen van een getande freewheelschijf meer geschikt zijn voor het dure wiel. De wielset weegt een slanke 1.600 gram "kaal", rijklaar is een stevige 3.470 gram.De 40 mm WTB-banden zijn al tubeless gemonteerd; ze combineren pittige schoudernokken met een loopvlak dat gemakkelijk over asfalt rolt en een goede grip heeft. De banden zijn vrij smal voor een MTB-gebaseerde gravelbike, en veel meer is er niet mogelijk: BMC keurt het frame en de vork goed voor banden met een maximale breedte van 45 mm. Dat klinkt niet veel in vergelijking met sommige leveranciers die banden tot 60 mm breed toelaten (B650) hoewel je je natuurlijk kunt afvragen of je überhaupt wel zoveel volume nodig hebt. De Urs is immers al uiterst bekwaam als hij offroad wordt afgeleverd.
Korte snelle versnelling, gemakkelijke bergversnelling
Dit komt ook door de overbrengingsverhouding, die kort is voor een fiets met dropbars: met 10 tot 38 tanden valt de overdrive onder de magische drempel van 4:1, waarbij de brede banden iets meer uitzetting mogelijk maken (dwz de afgelegde afstand per crankomwenteling). Dankzij het 52 tandwiel zit er aan de andere kant een ultralichte bergversnelling, waarmee je vrijwel overal kunt klimmen. Wie de Urs anders wil gebruiken en het zonder een versnellingsbereik van 520% kan, heeft veel mogelijkheden met de 1×12 aandrijving van SRAM. Aan de ene kant maakt het frame het gebruik van kettingbladen tot 48 tanden mogelijk, aan de andere kant kun je een 10-44 of zelfs 10-36 cassette monteren, waarbij de laatste nog steeds een bergoverbrengingsverhouding van bijna 1:1 heeft .
De voorste Force-remklauw bijt in een schijf van 180 mm, terwijl de achterkant een normale schijf van 160 mm heeft. Ook de grote rotor aan de voorkant doet denken aan de mountainbike; of je het nodig hebt, valt nog te bezien - vraag het aan zware rijders in alpine terrein! Er is geen twijfel over tal van nuttige details op de Urs: de onderbuis en trapas zijn beschermd tegen steenslag door een rubberen hoes en er is ook een beschermfolie die bijna tot aan de balhoofdbuis reikt. De vorkpunten zijn ook met rubber bekleed, zodat u de Urs kunt parkeren met het voorwiel verwijderd. De fiets kan worden voorzien van spatborden en zelfs een bagagedrager; Door de rechter vorkpoot kan een dynamokabel worden geleid. Er kunnen drie bidonhouders worden gemonteerd, plus de typische bovenbuistas, en natuurlijk kan de fiets worden uitgerust met mechanische schakelsystemen (en zo wordt hij verkocht). Wat natuurlijk niet mogelijk is, is de montage van een voorderailleur - de Carbon-Urs is "one-by-only"; een launcher kan alleen gebruikt worden op de aluminium versie. De verende voorvork daarentegen is niet te combineren met kabels die volledig intern worden geleid, wat eigenlijk maar goed ook is, want de eerder genoemde stuurpenwissel is geen probleem.
Grote verscheidenheid aan modellen voor de Urs
BMC biedt de Urs aan in tien varianten, waarvan drie met een aluminium frame. Deze zijn volledig onafgeveerd, terwijl alle carbon modellen de Softtail achterkant hebben. De verende voorvork is alleen te vinden op de twee LT-varianten, al is er naast de hier gepresenteerde Urs LT One ook de LT Two met SRAM Rival AXS en DT Swiss G1800, die tweeduizend minder kost voor 6.499 euro. De goedkoopste URS Carbon met mechanische SRAM Apex en DT Swiss C1850 kost een prettige 3.499 euro. En dus heb je keuze te over: "Fully" of gewoon softtail?
Iedereen die van een mountainbike komt en op zoek is naar een gravelbike voor veeleisend terrein, moet de LT-variant bijzonder interessant vinden en zich aan de andere kant niet storen aan het 800 gram meer gewicht van de 20 mm vork - hoogstens de hoge prijs. Als je op meer conventioneel grindterrein rijdt, is de Carbon-Urs absoluut een uiterst comfortabele, veelzijdige en zeer robuuste fiets die niet eens duur hoeft te zijn.
WEB: bmc-zwitserland.com